Verzameld werk. Deel 6

17 oktober

En à propos van leeftijd en oude herinneringen komt mij weer iets in 't geheugen, dat al lang geleden is.

't Was nogmaals in Amerika, in New York.

Ik was daar voor zaken en had er een agent, een oude man, die veel voor mij beredderde.

[p. 157]

Ik sprak nog maar gebrekkig Engels, maar hij kon een beetje Frans, en ging daar heel prat op en nam elke gelegenheid te baat om daar bij mij mee te geuren.

Het was me 'n Fransje, om bij te bulderen! Gewoonlijk zette hij eenvoudig de Engelse klanken in een quasi-Frans toontje over.

Ik vroeg hem bijvoorbeeld om voor mij in de stad een boodschap te gaan doen.

- Oui, oui, antwoordde hij, als altijd zeer gewillig; - mais... - en hij streek even met de hand door zijn grijze haren, die inderdaad een knipbeurt hoogst nodig hadden - je voudrais d'abord aller chez le dresseur de cheveux (hairdresser).

Een ander maal vond ik hem met een bebloed gezicht op het kantoor zitten.

- Wat is er gebeurd? vroeg ik ontsteld.

- J'ai été injurié (injured) par une barre de fer, antwoordde hij.

Wij hadden een werkman, een gewone werkman nodig in de zaak. Er werd er een gehuurd. Maar al van de tweede dag kwam de agent zijn teleurstelling bij mij uiten:

- Nous nous sommes trompés; ce n'est pas un laboureur régulier (not a regular labourer) c'est un peinteur (a painter) qui fait des pintades (paintings) et qui lit son nouveau papier (his newspaper).

Tegen een klant, die zijn rekening niet betaalde, wist hij een goed middel: - Nous le ferons suer en cour (sue him in court); en op zekere middag, dat ik aantekeningen in mijn notitieboekje zat te maken, vroeg hij mij met vriendelijke glimlach:

- Vous faites votre diarrhée? (diary).

Hij vermoedde niet dat ik bezig was met zijn onvergetelijke spreuken in mijn ‘diarrhée’ te boeken.