het kasteel hoorden zij 't galmen van een bel.
Zij kwamen aan de boerderij van Broospèr, waar de waakhonden geweldig blaften. Er had in de duisternis een kort gevecht plaats met Duc, die dreigend door Remi teruggeroepen werd en een klap kreeg. Hij jankte even.
- Wa scheelt er dan? riep de harde stem van Broospèr, die meteen zijn voordeur openrukte en op zijn drempel stond. - Hedde gij voader uek nie gezien? vroeg moedeloos Uleken, bij voorbaat zeker van het antwoord.
- Ha, Uleken, ge zij 't gij! antwoordde Broospèr verbaasd. - Wie zoe da gepeisd hên, zue loate! Kom binnen, kom binnen. Voader, zegde! Zijde gulder voader kwijt?
- Joa w'; en we zoeken hem vruchteloos. Hij es mee den donkeren wiggegoan, binst da we in de stallen woaren en we 'n keunen hem nievers mier vinden.
Zij traden binnen. Zij zagen een tafel omringd door dienstboden en kinderen, die bezig waren met eten. Eemlie van de Weghe, Broospèrs vrouw, was ijverig aan het bedienen en haar zwaar figuur getuigde, dat zij alweer in verwachting was. Lepels en vorken bleven even roerloos in de handen en alle ogen waren op de binnenkomenden gevestigd.
- Ba zue... ba zue... voader es wiggeluepen! herhaalde Broospèr verwonderd, zonder echter veel ontroering. - Ziede niet alwoar dat hij gegoan es? Keunde zijn spuer niet volgen op de snieuwe?
- W'hên 't keune volgen tot in de stroate, noar De Floncke toe, moar verder niet, berichtte Remi.
Langzaam begonnen vorken en lepels weer te bewegen. Alleen de oudste zoon, die een jaar of veertien was, keek roerloos, met strakke ogen, naar Eulalietje.
- Ha, jongens, da zijn dijngen; azue dompelen in de snieuwe! zuchtte Eemlie van de Weghe.
Uleken was op een stoel ineengezakt en wreef met haar zakdoek aan de ogen. Triestig keek zij naar Eemlie en haar drukke schaar kinderen en even kwam de gedachte in haar op, dat zij zelf nu in de plaats van Eemlie had kunnen zijn, als ze destijds op Broospèrs herhaalde huwelijksaanzoeken was ingegaan. Andere zorgen zou ze dan gekend hebben, minder hard misschien zou de ramp met vader haar getroffen