Gezangen voor de gereformeerde kerk van Nederland

[p. 29]

Gezangen van d^s J.W. Bussingh. N^o. V.

De gevangenneming van Jesus in Gethsemané.
Math. 26 vs. 47-50. Marc. 14 vs. 43-46. Luc. 22 vs. 47, 48. Joh. 18 vs. 3-9.

Zangwijze: Psalm 65 en 72.

Het fakkellicht wordt aengestoken,

Het Moordrot is gereed;

De Macht der Hel is losgebroken,

De Kluisters zijn gesmeed:

De Trouw is 't hart des Vriends ontweken,

Voor schand'lijke Eigenbaet,

En, zelfs het heilig Vriendschaps-teken,

Is 't sein van 't snoodst Verraed.

[p. 30]

 

De Bloedraed zelv' verzeld de benden

 

Der Roomsche Legermacht,

 

Terwijl de Priester 't wettenschenden

 

Geen honend misdrijf acht;

 

En Schriftgeleerde, en Phariseeuwen,

 

't Dorst all' naer schuldloos bloed;

 

Hier zijn Romeinen en Hebreeuwen

 

Verëend in euvelmoed.

 

 

 

Zij naed'ren! - En, die wrede boeijen

 

Ontvlucht mijn jesus niet? -

 

Neen; - blijdschap doet Zijn' boezem gloeijen,

 

Nu Hij Zijn' Moorders ziet:

 

Lanteernen, fakkels, stokken, zwaerden,

 

Geen moordtuig vreest dees Held; -

 

Zijne Almacht spreek' slechts, en, ter aerden

 

Ligd al die Macht geveld. -

[p. 31]

 

Maer, neen; - onzinnige Verrader!

 

Treed toe; - wat vreest gij nu? -

 

Treed, heilloos Moordrot! treed vrij nader! -

 

‘Wien zoekt gij’? - vraegt Hij u. -

 

Schoon Hij uw woede kan betomen,

 

Hoe groot uw macht ook is;

 

Hij weet, het moorduur is gekomen,

 

De macht der duisternis.

 

 

 

Dan, hoe? - Lafhartige Hebreër!

 

Uw aengezicht verbleekt? -

 

‘Gij immers zoekt den Nazareër’? -

 

Hij is 't die tot u spreekt. -

 

Maer, welk gezicht! - Gij wendt uw schreden? -

 

‘Ik ben het’: spreekt de Heer. -

 

Daer ligd uw moed, uw trotsch vertreden,

 

Daer zinkt ge in 't stof ter neêr. -

[p. 32]

 

Zo schiet, wat Uw Verwinnaers wanen,

 

Uwe Almacht nooit te kort;

 

Zo zien we, ô Heilzon! U niet tanen,

 

Schoon 't alles duister wordt: -

 

Neen; jesus! 't blijkt, in 't moeilijkst strijden,

 

Dat Gij als Heilvorst streedt;

 

Neen; jesus! 't blijkt, in 't bitterst lijden,

 

Dat Gij gewillig leedt.

 

 

 

Dat de Oudheid, Marius! 't vermogen

 

Roem' van Uw Majesteit:

 

Antonius! zij moge bogen

 

Op Uw' Welsprekenheid!^(a)

 

Een Tael, een Fierheid, van die waerde,

 

Heeft de Oudheid nooit gekend;

 

Hier valt een Heldendrom ter aerde,

 

Op 't enk'le woord: ‘Ik ben 't’! -

(a) De Oudheid heeft als iets zeldzaems aengetekend: dat de Majesteit in cajus marius, en de Welsprekenheid in marcus antonius, van dat vermogen waren, dat daerdoor de afgehuurde Moordenaers en macht en moed benomen wierdt, om hunne euveldaed aen deze twee Doorluchtige Mannen uitteveeren.

[p. 33]

 

Een Engel stopp' den muil der Leeuwen,

 

Voor vromen Daniël! -

 

Eén woord: en Romer, en Hebreeuwen,

 

Vliên voor Emanuël.

 

Dan, Moord'renrot! herroep uw krachten:

 

De Leeuw uit Judaes Stam,

 

Zal Zich, door uwe hand, doen slachten,

 

Gelijk een schuld'loos Lam.

 

 

 

Maer, 't leed zij Hem alleen beschoren; -

 

‘Laet Zijne Jong'ren gaen’! -

 

Zo wordt aen 't Woord, 't welk Hij deedt horen,

 

't Profetiesch Woord, voldaen:

 

‘Hoe ze ook voor 's Vijands woede beven,

 

Als schapen zijn verstrooid,

 

Gij Vader! hebtze Mij gegeven,

 

En Ik verliesze nooit’.

[p. 34]

 

Welaen dan, Hoofd der Huichelaren!

 

Vermomd in 't Vrienden-kleed,

 

Geef sein aen 't rot der Moordenaren,

 

't Is op uw' wenk gereed. -

 

En, jesus wacht u reeds, Verrader!

 

Hij treedt u te gemoet':

 

Geef Hem den Joäbs-kusch; - kom, nader!

 

Zeg: ‘Rabbi wees gegroet’! -

 

 

 

ô Blijk van teed're Menschenliefde,

 

Die nergends weêrgaê vindt. -

 

Mijn jesus! hoe dees daed U griefde,

 

Gij noemt hem nog: ‘Uw Vrind’? -

 

Te rug nog, snoodste der Verraed'ren!

 

Keer, Judas! wend uw treên! -

 

Maer neen; - gij wenkt: - de Beulen naed'ren, -

 

En slepen jesus heên. -

[p. 35]

 

ô Trouwe Borg! om onzentwillen,

 

Biedt Gij Uw' handen aen: -

 

Ja, om des Vaders toorn te stillen,

 

Zien we U ter slachting gaen,

 

ô Schuld'loos Gods-Lam! - en Uw' banden,

 

De strikken, U bereid,

 

Zijn ons de sprekende onderpanden

 

Van Vrij- en Zalig-heid.

 

 

 

ô Groote Zoon, van God gegeven,

 

Toon ons Uw' gramschap niet!

 

Daar U 't Geloof, met heilig beven,

 

Den Kusch der Liefde biedt:

 

Wij off'ren U, uit Sions woning,

 

Het reukwerk der gebeên;

 

Wij groeten U, als onzen Koning,

 

Die ons hebt Vrij gestreên.

[p. 36]

 

Die Vrijheid, die door Uwe boeijen,

 

Voor ons verworven is,

 

Die Vrijheid doet ons harte gloeijen

 

Van dankb're erkendtenis: -

 

Die Vrijheid, ja, door U bevochten,

 

Op Helsche slavernij,

 

Die Vrijheid, maekt Uw' Vrijgekochten,

 

Triömf! - voor eeuwig Vrij! -