Gezangen voor de gereformeerde kerk van Nederland

[p. 21]

Gezangen van d^s J.W. Bussingh. N^o. IV.

De worsteling en vertroosting van Jesus in Gethsemané.
Math. 26 vs. 39-46. Marc. 14 vs. 35-42. Luc. 22 vs. 40-46.

Gezangboek voor de Luthersche Kerk, te Rotterdam: Zangwijze: Lied 54.

God des Hemels! - sterke Held! -

Wien de Serafs-tongen,

Reeds in Bethlêms klaverveld,

Blij ter eere zongen:

Hoe zo diep, door 't prangendst wee,

Hulp'loos neêrgebogen? -

Wijkt, in 't naer Gethsemané,

Dan Uw Alvermogen? -

[p. 22]

 

Angstvol slaet Ge, Emanuël!

 

De oogen heên en weder;

 

All' de straffen van de Hel

 

Stormen op U neder.

 

Heft Gij 't bang gezicht om hoog,

 

Dringt Gij door de wolken,

 

Bliksems ziet Ge in 's Vaders oog,

 

Scherpgewette dolken.

 

 

 

Ziet Ge nederwaerts op de aerd',

 

Welk een heir van plagen,

 

Die 't bedrijf der Zonden baert! -

 

Straffen, niet te dragen,

 

Dood, Hel en Verdoemenis,

 

Wroeging, Wanhoop, Kwalen! -

 

Schuld, die onbetaelbaer is,

 

Moet Ge, alleen, betalen.

[p. 23]

 

't Weerloos Elftal, moê van 't leed,

 

Ligt in slaep gedoken;

 

Simon denkt om hulp noch eed,

 

Straks, zo duur, versproken.

 

Werwaerts Ge ook Uwe oogen richt,

 

Waer Ge Uw' voet moogt zetten,

 

Donders van Gods strafgericht

 

Dreigen te verpletten.

 

 

 

Gij, tot Wiens verheven lof,

 

De Engel 't speeltuig snaerde,

 

Kruipt thands hulpeloos in 't stof

 

Als een worm der aerde:

 

Gij gevoelt Uw bang gemoed,

 

Door den Hel-angst, prangen;

 

Zweet, als groote druppels bloed,

 

Druppelt van Uw wangen.

[p. 24]

 

Dan, wat ramp U ook omring',

 

Op Uw hoofd vergader',

 

Liefde tot Uw' Volgeling,

 

Liefde tot Uw' Vader,

 

Zondaersliefde, jesus, ja,

 

Godd'lijk medelijden,

 

Liefde, zonder wedergaê,

 

Blijkt, in 't felst van 't strijden.

 

 

 

Zelfs, hoe kort het poosje ook is,

 

Dat, bij 't woên der smarte,

 

Een geringe laeffenis

 

Geeft aen 't zwoegend harte,

 

‘Abba’! zegt Gij, liefderijk,

 

‘Vader! 't kan geschieden,

 

Dat dees bitt're kelk dan wijk'! -

 

Dan, 'k wil niet ontvlieden: -

[p. 25]

 

Neen; - reik aen, reik weder aen,

 

Dat de vloekdrank nader'! -

 

Aen Uw willen zij voldaen,

 

Abba! lieve Vader’! -

 

Dus, mijn jesus! hebt Ge Uw' strijd

 

Nimmer afgebeden;

 

Neen; maer, Dood en Hel ten spijt',

 

Driemael doorgestreden. -

 

 

 

Ach; wat gaed'loos medelij! -

 

Hoe ook neêrgezonken,

 

Gij voelt tot Uw' Vriendenrij

 

't Hart in liefde ontvonken: -

 

Ieder woord, Uw mond ontgleên,

 

Toont dat mededogen: -

 

Ja; om 's Zondaers ramp alleen

 

Was Uw hart bewogen. -

[p. 26]

 

jesus! welk een zachte tael!

 

‘Simon! Gij ook slapend? -

 

Gij, nog straks met Heldenstael,

 

Tot den Dood gewapend. -

 

Arme Simon! kunt Gij niet

 

Slechts één uurtje waken? -

 

Komt, staet op, mijn Jong'ren! ziet

 

Daer 't verraed genaken! -

 

 

 

Dan, ô neen; - slaept voort en rust! -

 

'k Zie door 't aek'lig duister: -

 

's Vaders toorn-vuur is gebluscht. -

 

Welk een held're luister! -

 

Ja; daer daelt een Troongeest neêr; -

 

't Is genoeg! - Treed nader,

 

Seraf! - breng dees boodschap weêr:

 

'k Zing Triömf; Mijn Vader’! -

[p. 27]

 

Dierb're jesus! - welk gevoel

 

Moet ons hart ontroeren,

 

Daer we U, zo veel leeds ten doel',

 

Zulk een' strijd zien voeren! -

 

Immers, 't is om onze schuld,

 

Dat gij 't heir dier plagen,

 

Groote Borg! met taei geduld,

 

Schuld'loos, hebt gedragen.

 

 

 

Moest Gij, dierb're Emanuël!

 

Helschen Ziels-angst lijden,

 

't Was, om ons van d'angst der Hel

 

Eeuwig te bevrijden.

 

Zouden wij den heten gloed

 

Van Gods toorn ontkomen,

 

't Zweet, als groote druppels bloed,

 

Moest langs de aerde stromen. -

[p. 28]

 

Christ'nen! door het Zondenwee,

 

Angstig neêrgebogen,

 

Komt, naer 't bang Gethsemané: -

 

Droogt uw' wenende oogen!

 

‘'t Is genoeg’! - ô Blijde toon! -

 

Dood en Helvorst wijken: -

 

En, 'k zie jesus Zegekroon

 

Op uw schedels prijken. -