|
| |
| |
| |
Gezangen van ds J.W. Bussingh. No. III.
De benaeuwdheid van Jesus in Gethsemané.
Math. 26 vs. 36-38. Marc. 14 vs. 32-34. Luc. 22 vs. 39. Joh. 18 vs. 1b, 2.
Zangwijze: Psalm 66. 98. 118.
De Lofzang zwijgt: - met snelle schreden,
Genaekt het uur van 't schriklijkst wee. -
Komt, Christ'nen! volgen wij de treden
Van jesus, naer Gethsemané:
Zien wij ook daer den Heilvorst strijden;
Bedroefd, door de angsten van de Hel,
Den vloek voor doemelingen lijden: -
Zien wij ook daer Emanuël!
| |
| |
Verzeld door Zijne Volgelingen,
Gaet jesus over Kedrons vloed;
Het Moordrot wet en dolk en klingen,
't Is kundig waer 't Hem vinden moet.
Reeds meermael', het gewoel ontweken
Van Palestinaes trotsche Stad,
Was 't, dat Hij deze stille streken
Ten bidplaets' Zich verkozen hadt.
Doorwandeld vrij de schoonste dreven,
Waer 't lachend groen zijn schaduw spreidt,
't Tapeet, van bloemen zaemgeweven,
U streelt, door geur en sierlijkheid:
Oneindig meer bekoorlijkheden,
Voor 't hart, beklemd door 't zondenwee,
Meer zaligheid dan 't lustrijke Eden,
Biedt, Christ'nen! ons Gethsemané.
| |
| |
Hier pronkt, aen d'opgang der Olijven,
De Sarons Roos, met frisschen gloed,
Met gloed, die onverwelkt zal blijven,
En God en mensch verrukken moet. -
De geur der Lelie van de dalen
Verspreidt zich langs den groenen grond,
De Heilzon schiet haer held're stralen,
Schoon 't nacht is, door dees Hof in 't rond.
Hier, hier was jesus vaek, in 't midden
Van Zijn getrouwen Vriendenkring,
Gewoon den Vader aen te bidden,
Verëend in Godsdienstöeffening. -
De snoodste van de Vloekgenoten,
Gemaskerd in den vriendschapsschijn,
Mocht ook welëer dien kring vergroten,
Kon zelv' hiervan getuige zijn. -
| |
| |
Dus vlucht dan jesus voor de boeijen,
De pijlen van Zijn Moorders niet: -
Maer voelt Zijn' boezem angstig gloeijen,
Als Hij Zijn' zwakke Jong'ren ziet. -
‘Toeft hier’; dus spreekt Hij: ‘zit hier neder;
Ik wil alleen in 't strijdperk treên;
Toeft hier; straks keer Ik tot u weder,
Wen 'k daer zal hebben aengebeên.
Maer, gij zult meer nabij beschouwen
De folt'ring Mijner Zielesmart,
Gij, die op eigen kracht durft bouwen,
En, trots, 't gevaer van sterven tart. -
Gij, Petrus! Zebedeüs Zonen!
Gij, drietal! volgt, het uur is daer! -
Nu moet ge uw' heldenmoed betonen,
Komt, volgt, trotseert nu 't doodsgevaer’! -
| |
| |
Aenbidlijk wijs zijn alle Uw' daden;
Ja, jesus! nimmer kan 't gemoed
In die beschouwing zich verzaden,
Daer 't overäl bewond'ren moet.
Dit drietal, door U uitgelezen,
Hadt meer, bijzonder, U verzeld,
't Moet billijk dan getuige wezen,
Hoe Ge ook Uw Ziel ten Offer steldt.
't Was Petrus, die, nog kort geleden,
Ten blijk' van onbezweken' trouw,
Bij plechtigste en verdubbelde eeden,
Zwoer dat hij met U sterven zou,
Het waren Zebedeüs Telgen,
Die waenden, op een trotschen toon,
Den bitt'ren vloekdrank in te zwelgen,
Die U zou worden aengeboôn.
| |
| |
Maer, ook dit drietal kon getuigen,
Hoe slechts Uw woord: Wijk aek'lig Graf!
Den Scepter van den Dood deedt buigen,
Jaïrus Dochter 't leven gaf.
Dit drietal Uwer Volgelingen
Zag, op Panéa, ook Uw hoofd
Met schitterenden gloor omringen,
Waerbij de gloed der Zon verdoofd.
Dan, jesus! welk gewicht der smarte
Drukt thands dat Helden-hoofd ter neêr? -
Wat folt'ring prangt Uw zwoegend harte? -
Pas strijdt Ge, - en ach! - Gij kunt niet meer! -
Een tranenvloed ontvloeid Uwe oogen: -
Geraekt als door een bliksemschicht,
Zie 'k U in 't stof ter neêrgebogen,
De doods-angst verwt Uw aengezicht.
| |
| |
Wat zie ik! - en, wat hoor 'k U spreken! -
Moet Ge Uwe zwakke Vriendenschaer
Om waekzaemheid en bijstand smeken?
Schrikt dan Uw Ziel voor 't doodsgevaer? -
Wat tael! - ‘Ach dierbre Volgelingen
Geheel bedroefd, tot stervens toe,
Gevoelt Mijn Ziel de folteringen
Van Satans strengste geesselroê’.
Mijn jesus! - ach! - dan neen; geen schrikken,
Voor de angsten van de Dood en Hel,
Benaeuwd U in deze oogenblikken;
Maer, onze schuld, Emanuël! -
ô Groote Borg! 't zijn onze zonden,
Met al derzelver schand'lijkheid,
Die Uwe Ziel thands folt'ren, wonden,
Waerom Gij tot Uw' Vader schreit.
| |
| |
De straf, die Gij voor ons moet dragen,
De toorn van een rechtveerdig God,
't Vooruitzicht op de helsche plagen,
Op ons rampzalig, ijslijk lot,
Dit, wij gevoelen 't, Bron van 't leven!
Heeft U van allen troost ontbloot: -
Uw Ziel, om 't leven ons te geven,
Is dus bedroefd tot in den dood. -
Verlosser! leer ons met U strijden,
Uw voorbeeld sterke 't worst'lend hart,
Zo wordt Uw bitter Zielenlijden
Ten balzem onzer boezemsmart;
Zo staren we op U, met verrukking,
Zo is die troost ons hart bereid;
Dat ook het einde der verdrukking
Eens zijn zal onze Zaligheid! -
|
|
Auteursrechtvrij