Gezangen voor de gereformeerde kerk van Nederland

[p. 5]

Gezangen van d^s J.W. Bussingh. N^o. II.

De uitgang van Jesus naer den olijfberg.
Math. 26 vs. 30-35. Marc. 14 vs. 26-31. Luc. 22 vs. 31, 32, 33, 34 en 39. Joh. 18 vs. 1^a

Zangwijze: Psalm 36 en 68. Gezangboek voor de Luthersche Kerk te Rotterdam, Zangwijze: Psalm 2. Lied 40.

Gij treedt dan 't bloedig strijdperk in,

ô Gadeloze zondaersmin!

Om mijnen strijd te strijden,

Mijn jesus! - en geen bange schrik

Vertzaegt Uw Ziel één oogenblik,

Neen; zingend gaet Ge in 't lijden. -

Geen Held, hoe groot zijn moed ook waer',

Trotseerde zo het doodsgevaer,

Deedt ooit die fierheid blijken! -

De gantsche legermacht der Hel

Staet tegen U, Emanuël!

En Gij zult nimmer wijken. -

[p. 6]

 

Verschrikkelijke Orakeltael!

 

Bij 't laetst, denkwaerdigst, Vriendenmael,

 

Door jesus mond gesproken:

 

‘Mijn Vrienden! ô het uur snelt aen,

 

Dat één van u Mij zal verraên,

 

Maer, wee hem! 't wordt gewroken’. -

 

Dit woord ontroere vrij het hart,

 

Vervull' de ziel met angst en smart,

 

Van jesus Volgelingen;

 

Hun hart, door deze tael verscheurd,

 

Wordt in den angst weêr opgebeurd,

 

Bemoedigd door Zijn zingen. -

 

 

 

Natuur! De sluiër van den nacht

 

Verberge vrij, uw schoon, uw pracht,

 

In Palestinaes velden!

 

Schoon 't alles aek'lig donker is,

 

Geen leeuwgebrul, geen wildernis,

 

Verschrikt dit Puik der Helden.

 

Neen; - vrolijk, schoon het moordüur naekt,

 

Schoon 't vuur van 's Vaders gramschap blaekt,

 

Zal jesus 't sterven tarten,

 

Vooruitziende op de zaligheid,

 

Door Zijnen dood, Zijn volk bereid,

 

Trotseert Hij alle smarten.

[p. 7]

 

Denkwaerdig oord, ten strijd' bestemd,

 

Het hart, door 's Zondaers leed beklemd,

 

Mocht hier meer ademhalen;

 

Het biddend offer van Gods Zoon,

 

Steeg meer van hier tot 's Vaders troon:

 

‘'k Wil 's Zondaers schuld betalen’.

 

Ja, schone Olijfberg! van uw top,

 

Vaert straks dees Held ten Hemel op,

 

Omstuwd van Serafinnen;

 

Maer, dees triömf op Dood en Hel,

 

Moest onze groote Emanuël

 

Eerst aen uw voet verwinnen. -

 

 

 

Geen zorg voor U, mijn jesus! neen;

 

Neen; eed'le Menschenmin alleen

 

Kon dan Uw ziel ontroeren;

 

En, 't is dat liefd'rijk medelij,

 

Dat, tot Uw zwakke Vriendenrij,

 

U deze tael doet voeren:

 

‘Mijn lieve, dierbre, Apostelschaer!

 

Het uur, 't verschriklijk uur is daer,

 

Gij moet uw' Herder derven,

 

't Voorzeggend Woord wordt straks vervuld,

 

Straks treft mij 't zwaerd; en gij, gij zult

 

Verstrooid, als schapen, zwerven’. -

[p. 8]

 

‘ô Ja; in dezen zelfden nacht

 

Word ik door u verraên, veracht,

 

Verlochend en verstoten:

 

Hoe groot uw' liefde t'Mijwaerts is,

 

Hoe heilig de verbindtenis,

 

Nog straks door ons gesloten,

 

Gij allen zult, hoe vreemd het schijn',

 

Aen Mij, uw Vriend, geërgerd zijn:

 

Hoe ge ook uw trouw doet blijken,

 

Daer gij Me in 't aek'ligst uur verzeld,

 

Zelfs, onder u de grootste Held,

 

Hij zal het eerst bezwijken’. -

 

 

 

Verwate Petrus! ja; uw trots

 

Wane uw geloof gelijk een rots,

 

Doe u geen wanklen vrezen; -

 

‘Ik nooit’, dit zij uw stoute tael,

 

‘Mijn Meester! 'k zweer 't U duizendmael',

 

Ik zal nooit ontrouw wezen.

 

Al vond ik aen Uw zijê den dood,

 

'k Ga met U in den bangsten nood,

 

Ik zal U nooit begeven;

 

Schoon hunner aller liefde zwicht',

 

Voor mij geen nood: - neen; de eigen schicht

 

Zal U en mij doen sneven’.

[p. 9]

 

De Vriendschap, ongeveinsde Min

 

Tot jesus, gaf dees tael u in; -

 

Dan, Simon! hoor Hem spreken:

 

‘Schoon gij en nood en dood trotseert,

 

Het daglicht is niet weêrgekeerd,

 

Of uwe trouw bezweken.

 

Pas kraeit de schelle Haen, of gij,

 

Tot driemael toe, verlochent Mij: -

 

De Satan zou verwinnen,

 

Had Ik Mijn Vader niet gebeên; -

 

Versterk uw Broed'ren dan, ga heên,

 

Breng u dit woord te binnen’. -

 

 

 

Ontzachlijk woord! - met welk een schrik

 

Vervult gij, op dit oogenblik,

 

Het jesus minnend harte! -

 

Dit voelt die eed'le Menschenvriend,

 

En, 't troostwoord, door Hem toegediend,

 

Verzacht terstond hunn' smarte. -

 

ô Zalige beloftenis:

 

‘Uw Herder, die geslagen is,

 

Zal in triömf verrijzen:

 

Vreest niet, in Galilea zal

 

Hij u, ô schapen Zijner stal!

 

Straks 't rechte spoor weêr wijzen’.

[p. 10]

 

ô Troostwoord! dat het Christen-hart,

 

Beklemd door bange zondensmart,

 

Ook nu nog moet verkwikken. -

 

Ja; jesus! de aenvang van Uw' strijd,

 

Toont reeds, hoe Ge onze Heilvorst zijt,

 

Voor wien de Hel moet schrikken.

 

Met onbezweken Heldenmoed,

 

Tradt Gij den Vijand te gemoet',

 

Om ons den weg te banen. -

 

Grimt ons en Dood en Satan aen,

 

Gij leert ons, hoe wij veilig gaen,

 

Bij Uwe Zegevanen. -

 

 

 

Wat held're, schone, stralen spreidt

 

Uwe Onschuld en Uw Lijdzaemheid

 

Ten toon, voor stervelingen! -

 

Zij doen U, hoe de storm ook loei',

 

Hoe 't vuur van 's Vaders gramschap gloei',

 

Ten strijde gaen met zingen. -

 

Dat Hallel, dat aen Israël

 

Uw blijde komst, Emanuël!

 

Voorspellend kon herinn'ren,

 

Dat Lied, zo onnavolgbaer schoon,

 

Was thands de rechtgepaste toon,

 

Voor U, en Uw beminn'ren.

[p. 11]

 

Uw geestlijk Isrel, uit de macht

 

Des Helschen Pharôs weêrgebracht,

 

Zou straks dat heil genieten,

 

Waerbij geen heil der weereld haeld,

 

Door Kanans vruchtbaerheid gemaeld,

 

Bij 't melk- en honig-vlieten. -

 

Dus blijkt, ô groote Heilprofeet!

 

Uw Wijsheid, die het alles weet,

 

Uw Godheid, zelfs in 't midden

 

Des strijds, die U als Mensch verneêrd,

 

En zo, zo worden wij geleerd

 

Als God U aen te bidden. -

 

 

 

Zo wierdt de Orakeltael voldaen,

 

Zo zag men 't Beeld der schaduw aen,

 

In de oude roll' getekend;

 

Zo nadert die gedenkbre stond,

 

Weleer, door der Profeten mond,

 

Zo juist, zo klaer, berekend.

 

Naer 't geen Jesaia heeft voorspeld,

 

Naer 't geen ons Zacharia meldt,

 

Of Micha ons doet lezen,

 

Naer 't schildren van Ezechiël,

 

Naer Davids zang en snarenspel,

 

Moet hier Messia wezen.

[p. 12]

 

Messia! - ja; ook onze toon

 

Erkent U als gezalfde Zoon,

 

Als Borg aen ons gegeven: -

 

Aenvaerd dees Lofzang, U gewijd,

 

Sterk ons Geloof! - en onze strijd

 

Doet dan ook ons nooit beven. -

 

Gewapend door Uw Heldenmoed,

 

Gaen we ook den vijand te gemoet',

 

Met blijde Lofgezangen:

 

Tot eens ons oog U wederziet,

 

En wij, verëend, het Zegelied,

 

Voor 's Vaders troon vervangen. -