Nieuwe lof-sangen en geestelijcke liedekens
(ca. 1695)–Bernardus Busschoff–
AuteursrechtvrijOp de voyse: Yets moet ick u Laura vragen.
GRoote Godt, die d' Aerdtsche Goden,
(Als uw' Dienaers ende Boden)
| |
[pagina 99]
| |
Hoogh en laegh regeeren doet,
Dien de aldergrootste Koning',
Van sijn rijck, ja van sijn wooning'
Als een Leen-Heer kennen moet.
2. Die de herten van de Grooten
Neyght en buyght als water-gooten,
Die tot in den gront door siet
Aller Koningen gedachten,
En al wat in duyster nachten
Haestigh in haer sinnen schiet.
3. Die met toomen en met ringen
De Tyrannen kondt bedwingen,
Die haer sterck gespannen boogh,
Als een riet-stock kondt verbreken,
| |
[pagina 100]
| |
Die haer doet het zweert op-steken
Met een wencken van u oogh.
4. Siet gy niet hoe Babels Hoere
All' de wereldt steldt in roere?
Alles t' onderst' boven keert:
Hoe sy pleeght haer vuyle minne,
Als een heete Kemelinne,
Met de Koningen boeleert.
5. Hoe sy maeckt de Vorsten droncken,
Met haer stercken Wijn beschoncken,
Om te doen haer Moorders lust,
Om van d' Aerde te vernielen,
Al wat schrickt voor haer te knielen,
Al wat uwen Soone kust.
| |
[pagina 101]
| |
6. Immers kondt gy 't sien en weten,
Godt gy zijt wel hoogh geseten,
Maer u wonder scherp gesicht,
Kan met groote kracht door-dringen,
Soo dat voor u alle dingen
Zijn soo klaer gelijck het licht.
7. Selfs de Hel is voor u open,
U vyer-vlammigh oogen lopen
Boven, onder, over al:
't Stilste luyst'ren kondt gy hooren,
Ja gy weet al langh te vooren,
Wat een mensch noch dencken sal.
8. Siet gy dan de Hoer soo woelen,
Haer onreyne handen spoelen
| |
[pagina 102]
| |
In het reyn vergooten bloedt
Uwer knechten, dat voor desen
In uw' oogen pleeght te wesen
Kostelijck en dierbaer goedt?
9. Kondt gy 't sien, en soo verdragen,
Sonder vyer en ander plagen
Over haer te storten neer?
Moet het u Vriendinn' al meugen?
Moet sy all' die bitt're teugen
Van de Hoer verzwelgen Heer?
10. Heyligh zijn o Godt uw' wegen,
Wy en spreecken u niet tegen,
Wy aen-bidden u beleydt:
Als een Mensch met u wil twisten,
| |
[pagina 103]
| |
All' sijn vonden ende listen
Zijn voor u maer ydelheydt.
11. Maer o Heer (vergeeft ons 't vragen)
Sal u Bruydt dan altijdt klagen?
Altijdt lijden hoon en spijdt?
Sullen op haer bleecke wangen
Altijdt heete tranen hangen,
Tot dat komt uw's Oordeels tijdt?
12. Siet o Vader eens van boven,
Siet eens door der Princen Hoven,
Die uw' Kercke wenschen quaet:
Wilt uw' ooren doch eens setten
Aen haer dichte Cabinetten,
Hoort eens wat daer omme gaet.
| |
[pagina 104]
| |
13. Sy besluyten in 't verborgen,
Ons tot een toe te verworgen,
Gantsch en gaer te roepen uyt,
Als men pleeght uyt d' Aerd' te plucken,
Met den wortel wegh te rucken,
't Snood' en ongezegent kruyt.
14. 't Is in Duytslandt wel gebleecken,
Daer de stroomen en de beecken
Root geworden zijn van bloedt:
Daer den Arendt en de Gieren,
Ravens, Honden, ander' Dieren
Zijn met menschen vleesch gevoedt.
15. 't Arm Boheemsche Koninckrijcke,
Hungeryen desgelijcke,
| |
[pagina 105]
| |
En die Landen daer ontrent,
Ach wat hebben s' al geleden!
Ach wat lijdens' al op heden!
Noch en heeft haer smert geen endt!
16. Duysenden van vroome zielen,
Hebben sy daer sien vernielen,
Na die droeve nederlaegh!
s' Hebben menigh hooft sien springen
Over die bebloeyde klingen,
En noch sien sy 't alle daegh.
17. Grijse Mannen, teere Vrouwen,
Zijn aen stucken daer gehouwen,
Ja de Kinders van de borst:
Noch en kan die Hoer niet laten,
| |
[pagina 106]
| |
't Bloedt te tappen als uyt vaten,
't Drincken maeckt haer grooter dorst.
18. d' Edel Paltz die smelt van rouwe
Als een arm verachte Vrouwe
Van haer eer en Heer ontbloodt,
Die moet nemen in haer ermen,
En in haren schoot verwermen,
Dien sy haet meer als de doodt.
19. 't Heerloos, weerloos volck met tranen!
Duysentmael magh 's daeghs vermanen
Haren Prince Frederick,
Die met hertzweer en met suchten
Uyt het Landt heeft moeten vluchten
Voor 't gewapent ongelijck.
| |
[pagina 107]
| |
20. 't Is daer gantsch een ander wesen,
Alst daer pleeght te zijn voor desen,
't Schijnt te zijn een ander Landt:
't Was een Landt daer vrede bloeyde,
Honigh, Melck en Wijn daer vloeyde,
Door u zegen-rijcke handt.
21. Nu eylaes! om hare sonden,
Wordt van vremde al verslonden,
Wat 't verdorven Aertrijck voedt!
't Heyl is gantsch van daer geweecken,
't Arme Landt is overstreecken
Met een bloedt en tranen-vloet!
22. De vorst'lijcke Heerschappyen,
Gulick, Cleef, wat tyrannyen,
| |
[pagina 108]
| |
Wat gewelt en overlast
Lijden sy door sroovers handen!
En de Mercksch' en' Bercksche landen
Zijn wel dapper aen-getast.
23. Hoogh en laege staets Persoonen,
Die als Ballingen hier woonen,
Soo beschrijven haren staet,
Dat een mensch moet zijn van steenen,
Dien het niet door mergh en beenen
Binnen tot in't herte gaet.
24. Als wy Hier wat lager dalen,
Met ons droeve sinnen dwalen,
Door het groote Fransch gebiedt,
Dach en nacht sien wy daer wercken,
| |
[pagina 109]
| |
Om uw' langh vervolghde Kercken,
Nu te maecken gantsch te niet.
25. Ach wy konnen sonder tranen!
Nimmer spreecken of vermanen,
Van Rochel nu overheert!
't Welck naest u o Heer voor desen
Als een Vry-Stadt pleeght te wesen,
Van dat volck dat u vereert.
26. Ach die Stadt heeft moeten lijden!
Dat door 't ongenadigh snijden,
Van het scherpe hongers zweert,
Meest haer Burgers zijn verslonden,
Zijnd' op straten doodt gevonden,
Tot het been toe uyt-geteert.
| |
[pagina 110]
| |
27. Waer uw' ogen heenen wenden,
Oost of West, aen allen enden,
Sien wy soo veel hoon en smaet:
Soo veel leets u Kerck in schencken,
Dat wy in ons zwackheyt dencken,
Of ghy niet te hart en slaet.
28. Maer als wy ons recht bedaren,
Ons verstant by een vergaren,
Geven wy ons selfs de schult:
Want wy sien dat ons misdaden
Al dees' lasten op ons laden!
En wy prijsen uw' gedult.
29. Waert ghy Heer niet seer langhmoedig,
Uw' gedult niet overvloedigh,
| |
[pagina 111]
| |
Uw' genaed' niet onbepaelt,
Tot het Volck van u verkooren,
O wy waren langh verlooren!
Langh ter hellen afgedaelt.
30. Nu wy goede Godt in 't leven,
Door u goetheydt zijn gebleven,
Voor 't verdiend' verderf bewaert:
Sullen wy altijdt belijden,
Dat gy midden in 't kastijden
Houdt u Vaderlijcken aert.
31. Maer liev' Vader laet ontbranden,
Eens u teere ingewanden
Over 't over-groot verdriet
Uwes Volcks, dat als verwesen
| |
[pagina 112]
| |
Tot der doodt, in duysent vreesen,
Altijdt op u handen siet.
32. Streckt eens uyt uw' stercke handen,
Breeckt der Philistijnen banden,
Als een dun versenghden draet.
Maeckt dat al haer liguen liegen,
Dat haer magh die hoop bedriegen,
Die op haer verbonden staet.
33. Sendt een War-geest tusschen beyden,
Dat sy van elckander scheyden,
Dat door onderlingh gekijf,
Sy malkanderen bevechten,
Als de Midiaensche knechten
Deeden door u vreemt bedrijf.
| |
[pagina 113]
| |
34. Godt u macht is niet vermindert,
Maer ons boosheydt heeft verhindert
All'ons heyl tot desen dagh.
Onse sonden hoogh als bergen,
't Licht uws aenschijns soo verbergen,
Dat 't ons niet beschijnen mach.
35. Werpt o Vader onse sonden,
Die ons slaen dees diepe wonden,
In de Zee van boven neer:
Daerse niemandt kan weer halen,
Laetse tot den Afgront dalen,
Van uw' diep genaden meer.
36. Toont dat gy noch zijt op heden
Die gy waert van eeuwigheden,
| |
[pagina 114]
| |
In 't vergeven mildt en trouw',
Over dien die haer gebreecken
Niet verbergen noch versteecken,
Maer bekennen met berouw.
37. Kan u al ons droevigh kermen!
't Hert niet roeren tot ontfermen?
Kan al 't bloedt vergieten Heer,
't Ingewant u niet bewegen?
Toont dan dat u is gelegen
Aen uw' Waerheydt en uw' Eer.
38. Voor u Eer pleeght gy te strijden,
En niet ongestraft te lijden
't Schenden van uw' Heyligh Woordt,
Sult gy dien dan niet vergelden,
| |
[pagina 115]
| |
Die u Leer en Eer soo schelden,
Datmen schrickt, wanneer men 't hoort?
39. Heer en wilt niet langer slapen,
Treckt eens aen uw's yvers wapen,
Gordd' u wraeck-zweert op u zijd':
Neemt u Boogh, u snelle Flitsen,
Valt met kracht op Babels spitsen,
Toont dat gy haer Vyandt zijt
40. Slaet den snooden mensch der sonde,
Door uw's aessem kracht te gronde:
Laet dees' zwart en duyster Wolck,
Door uw's aenschijns glans verdwijnen,
Laet de Vreughden Sonn' eens schijnen
Over u ellendigh Volck!
| |
[pagina 116]
| |
41. Laet ons klachten u op-wecken
Helpt ons sonder lang vertrecken,
Helpt ons om des Heeren wil.
Eyndigend' ons droeve klachten
Sullen wy u heyl verwachten,
En in hoope zwijgen stil. Amen.
|
|