Het nationaalsocialisme als bedreiging van de kerk: de les van Duitschland!

Vergaderingen en Synodes.

Door middel van de Gestapo heeft de staat ook telkens kerkelijke vergaderingen en synodes verboden of ontbonden.

Uit de vele bekende en voor ieder controleerbare gevallen noemen wij er slechts twee.

De Rijksbisschop besloot op een bepaald moment de oude kerkorganisatie, die voor het Rijnland en Westfalen gold, af te schaffen en de provinciale synode in haar bestaande vorm te ontbinden. Deze provinciale synode werd tegen 16 Maart 1934 te Dortmund bijeen geroepen, om de verordeningen van den Rijksbisschop te bekrachtigen en dus zichzelf te ontbinden. Het bleek echter, dat de Duitsche Christenen ver in de minderheid waren en de synode weigerde dan ook de besluiten van Müller, die zij voor de kerk rampzalig hield, te bekrachtigen. De Duitsche Christenen verlieten onder protest de synode maar keerden na korten tijd met twee mannen van de Gestapo terug. Onder applaus van de Duitsche Christenen

[p. 27]

verklaarden deze twee de synode voor ontbonden en maakten het Koch en de zijnen onmogelijk verder als synode te vergaderen.

Het tweede geval is uit den laatsten tijd.

De Gestapo heeft in overleg met Dr. Kerrl, den minister van kerkelijke zaken, aan het begin van dit jaar alle ‘Evangelische weken’ - groote kerkelijke conferenties, die ieder jaar in Januari in verschillende plaatsen gehouden worden - verboden. Te Erfurt was de godsdienstoefening, die de week zou inleiden, reeds begonnen, toen de regeeringspresident Dr. Weber het verbod in de kerk bekend maakte. De bisschop van Beieren, Dr. Meiser, mocht zijn preek niet houden.