Brieven. Deel 2. 1876-1886

Aan Mejufvrouw Anna Scholten, te Leiden.

Parijs, 13 April 1885.

Lieve Vrienden,

Met ontroering heb ik uwe mededeeling ontvangen. Het is mij een droom dat ik uw voortreffelijken vader niet terug zal zien, en ik nooit weder op het adres van een brief uit Leiden zijne beminde hand herkennen zal. Hoe dikwijls heeft hij in de laatste jaren mij geschreven, en op hoe onveranderlijk innemende wijze! Van niemand onder mijne ouderen in Nederland ontving ik zoo vele en zulke hartelijke blijken van belangstelling.

Wel moogt gij zeggen dat hij uwe moeder en U eene

[p. 312]

heerlijke nagedachtenis laat. Aan een groot verstand en een verbazende kennis paarde hij zulk een edel hart.

Indien deze letteren U geworden mogten op den dag der begrafenis, wil mij dan rekenen onder hen, die met iets van den eerbied en de liefde, verschuldigd aan zulk een groot en zulk een goed man, uw vader naar zijne laatste rustplaats vergezeld hebben.

Mijne vrouw en ik verzoeken U, ook aan uwe moeder te zeggen hoezeer wij deelen in haar rouw, en dat wij in hare lieve herinnering ons aanbevelen. Het was zeer vriendschappelijk van U, mij zoo spoedig te schrijven.

Uw gehoorzame.