Brieven. Deel 2. 1876-1886

Aan Mejufvrouw Francisca Gallé.

Parijs, 9-10 Februarij 1885.

Waarde Francisca,

In gedachte en bij voorbaat vergezellen U onze beste wenschen naar Waldestein. Tot mijne schande moet ik bekennen, te voren over die plaats nooit te hebben hooren spreken. Maar gij zegt er zoo veel goeds van, dat wij lust zouden krijgen er mettertijd óók eens een kijkje van te gaan nemen.

Ten aanzien van Micheline hebt gij U zoo dapper gekweten, dat ik mij verstout de proef te herhalen, en U nogmaals een roman te zenden dien ik gaarne door U op dezelfde wijze behandeld zag.

Dostoievsky, overleden te Petersburg in Februarij 1881 (zoo ik mij niet bedrieg), was een land- en jongere tijdgenoot van Tourguénef.

Uit Crime et Châtiment zult gij zien dat Dostoievsky, evenals Tourguénef, zich heeft toegelegd op het schil-

[p. 306]

deren van moderne russische toestanden; maar bij voorkeur op de toestanden onder het volk, in de groote steden.

In de Revue des Deux-Mondes is onlangs eene uitmuntende studie over Dostoievsky verschenen door den heer De Vogüé, die Dostoievsky persoonlijk gekend heeft.

De vraag is of gij opgewektheid zoudt gevoelen, de schoonste hoofdstukken uit Crime et Châtiment tot een geheel te vereenigen, bestemd voor het feuilleton van het Algemeen Dagblad.

De helft, en meer dan de helft, van het boek moet weggesneden worden. Doch alleen gijzelf zult kunnen oordeelen, welke gedeelten in de eerste plaats moeten vervallen.

Lees daarom den roman op uw gemak, bid ik U, en zeg mij daarna uwe beslissing. Gij zult het met mij eens zijn, dat er voorname partijen van buitengewone schoonheid in voorkomen. Misschien zijn de Russen tegenwoordig de beste romanschrijvers van Europa.

Ontvang de hartelijke groeten van ons drieën, en geloof mij steeds

Den Uwen.