Brieven. Deel 2. 1876-1886

[p. 274]

Aan Mevrouw Bosboom-Toussaint.

Parijs, 10 Januarij 1884.

Hooggeachte Mevrouw,

U hebt zoo vriendelijk aan mijn verjaren gedacht, dat ik mij schamen moet uwe briefkaart van 27 December nog niet beantwoord te hebben. Maar het was, ondanks het nieuwe jaar, het oude lied. Een uitgever moest aan zekere hoeveelheid kopij geholpen worden, ten einde zekere aflevering tijdig het licht zou kunnen zien. En - ik was niet gereed. Maar nu ben ik het, en haast mij U en den heer Bosboom onze beste nieuwjaarswenschen aan te bieden, hopend dat U ze niet afwijzen zult, al komen zij wat laat.

Het deed ons zeer leed te vernemen dat uwe gezondheid niet zoo goed is als U verlangen zoudt. Hier is de winter zoo zacht dat het haast lente schijnt; en toch zijn de Parijzenaren van fortuin daarmede nog niet voldaan. Bij zwermen vliegen zij naar Nice, en naar la Corniche der Middellandsche zee. Ik wenschte wel, dat U daar óók heen kondt gaan.

In het afgeloopen jaar heb ik dikwijls aan U gedacht, als ik de Archives van den heer Groen moest raadplegen. De heer Van Zuylen, alhier, die een volledig exemplaar bezit, had de beleefdheid mij dit voor een onbepaalden tijd te leenen. Ook Mr. Groen's Handboek sloeg ik herhaaldelijk na. Beide werken, waarin U zoo goed tehuis zijt, hebben op mij den indruk gemaakt dat Mr. Groen als de vader der nieuwere nederlandsche ge-

[p. 275]

schiedvorsching beschouwd moet worden. En ik geloof niet dat die indruk geheel en al oppervlakkig is. Genoodzaakt een groot aantal andere werken over vaderlandsche historie in te zien, heb ik bij vergelijking kunnen oordeelen, en het verwondert mij minder dan ooit dat uw exemplaar der Archives, zooals U mij niet lang geleden schreeft, ‘stuk gelezen’ is.

Men zegt mij dat de heer O. Van Rees, president der Tweede Kamer, gouverneur-generaal van Nederlandsch-Indie worden zal. Een nieuwe minister van kolonien hebben wij al, of is, ‘zeilende,’ zooals de couranten zeggen. Voor den heer 's Jacob, die, vóór zijn tijd om was, ontslag moest vragen, is dit eene onaangename gebeurtenis. Maar ik moet erkennen, hij heeft het er naar gemaakt. Geen hooge post op aarde is tegenwoordig vervelender dan die van gouverneur-generaal te Buitenzorg; maar ook, geen is gemakkelijker. Wie die betrekking niet naar behooren waar kan nemen, heeft de uiterste grens der ongeschiktheid bereikt.

Doch dit politiek praatje moet U vervelen, en ik neem afscheid. Verblijd ons spoedig, indien het kan, met een uwer prettige brieven. U weet, dat zij niet aan ondankbaren besteed zijn. Mijne vrouw en mijn zoon dragen mij, voor U en voor den heer Bosboom, hunne eerbiedige groeten op.

Uw gehoorzame.