Brieven. Deel 2. 1876-1886

Aan Dr. Jan ten Brink.

Parijs, 4 April 1882.

Waarde Heer Ten Brink.

Ik wil uwe vriendelijke letteren van 12 Maart niet langer onbeantwoord laten.

Vóór al het overige moet ik U zeggen, volstrekt onbekend te zijn met die utrechtsche kandidatuur. Gij zijt de eerste persoon van wien ik daaromtrent iets verneem. De beste dienst die men mij bewijzen kan is, mij te laten waar ik ben, en het zou mij in het geheel niet toelagchen, Parijs met Utrecht te verwisselen. Doch gelijk ik zeide: niemand heeft mij aangezocht, niemand mij gepolst, regtstreeks nog zijdelings.

Gij houdt het er voor dat ik verdiept ben in de eene of andere wetenschappelijke studie. De onderstelling is beleefd, maar - onjuist. Niet iets wetenschappelijks ben ik bezig te maken, maar iets populairs; een boek over Nederland, in den trant van mijn boek over Belgie. Doch er is over onze vaderlandsche historie zoo veel geschreven, dat het naslaan mij al mijn vrijen tijd

[p. 219]

rooft; terwijl ik, over de Van Eycken en over Rubens schrijvend, volstaan kon met eenige hoofdwerken te raadplegen.

Ik maak U mijn kompliment wegens uwe bijdragen voor Nederland, en bewonder uwe naauwgezetheid in het bestuderen der werken van mevrouw Bosboom uit bibliographisch oogpunt. Door mij werd dit te zeer verwaarloosd. Ik ben overtuigd dat mevrouw Bosboom zeer erkentelijk zal zijn voor de moeite die gij U geeft.

Is er voor het vieren van haar 70^sten verjaardag nog niets op touw gezet? Waak toch, bid ik U, dat er geen onhandigheden begaan worden als die, waaraan men ten aanzien van Multatuli zich schuldig maakte? Schuldig is het woord. Of is het mogelijk een auteur, dien men wenscht te eeren, gruwelijker te pijnigen? Dante vond het brood der ballingschap bitter; Multatuli ondervindt, dat het brood der diskussie haast nog bitterder smaakt.

Sedert gisteren is het hier voorjaar. De Jardin du Luxembrurg is bijna groen. De vruchtboomen in de buurboeit het Square de l'Observatoire, U bekend, staan in brood Dit schouwspel boeit mij meer dan de nederlandtijd romans en de nederlandsche dichtbundels, die in dderlantsten tijd mij ter lezing gezonden werden.

Ik groen dat men U te Utrecht benoemen zal. Ons hooger onderwijs dreigt verstikt te worden door de eruditie, en het wordt tijd dat men ook iets voor den smaak doe. Als voormalig kweekeling der utrechtsche akademie zoudt gij de aangewezen man zijn.

Met vriendschappelijke groeten,

Uw dienstwillige.