Brieven. Deel 2. 1876-1886

[p. 201]

Aan Dr. Jan ten Brink.

Parijs, 28 Mei '81.

Waarde Heer Ten Brink,

Het zal ons zeer aangenaam zijn, uw en mevrouw Ten Brink's bezoek te ontvangen. In Augustus gaan wij misschien een dag of wat in het bosch van Fontainebleau doorbrengen; doch dat zou geen verhindering zijn. Mevrouw Ten Brink kan toch niet naar Parijs komen, en Fontainebleau verzuimen!

Potgieter's Herinneringen en Mijmeringen vindt gij in het Aanhangsel tot Zimmerman's uitgave, 1^ste deel, 179 vgg. Ook Fontainebleau heeft hij herdacht, zooals gij weet, in het tweede deel zijner Poëzy, strofe 73 en vele volgende der Nalatenschap van den Landjonker.

Er is een mooi boek over Louise de la Vallière uitgekomen (door J. Lair, bij Plon), waarin ook over Maria Mancini gesproken wordt. Gij zult daaruit zien, dat Potgieter zijne Maria misschien wat geïdealiseerd heeft.

Mag ik aanstippen, dat uw toegezegd nummer van het Zondagsblad, met de aankondiging van het boek van den heer Fokkens, mij nog niet geworden is? De Kunstbode wordt mij geregeld gezonden. Brouwer - Craesbeek I en II las ik met veel genoegen.

U zult misschien verwonderd zijn in het Junij-nummer van Nederland zulk een langtongd stuk over André Chénier van mij aan te treffen. Maar ik ben met opzet zoo uitvoerig geweest. Chénier is mij de man van het neo-grieksche in de poëzie, waar onze lieve landgenooten

[p. 202]

het in rijm en onrijm tegenwoordig zoo druk over hebben. Hoe slaat hij met één slag al die vliegen! Ook vond ik het aardig, na pas in Hooft de ‘renaissance païenne’ der 17^de of eigenlijk der 18^de eeuw geschetst te hebben, eens stil te staan bij de ‘renaissance païenne’ onzer 19^de. Goethe's Iphigenia blijft het hoogste, wat zij in dat genre voortgebragt heeft; maar ook Chénier staat zeer hoog, vind ik.

Ik verzoek U, mij te willen gerieven met een verslagje uwer Haagsche schilderijen-tentoonstelling. Hetgeen ik daarover in de couranten lees voldoet mij alleen in zoover, als ik met welgevallen melding vind gemaakt van sommige veelbelovende jongeren, waaronder de zeventienjarige Israëls Jr. Het Parijsche salon was dit jaar buitengewoon goed. (Is moest ik zeggen, want het blijft nog eene volle maand open.) Minstens een paar dozijn stukken ‘hors ligne,’ en zelfs te Parijs is dit veel. De beeldhouwwerken zijn overvloedig (achthonderd nummers), maar bij vergelijking en met uitzonderingen (La défense de Paris en 1870, door Barrias treffend en edel) minder gelukkig dan anders. Meest portret-bustes.

‘Veelbelovende jongeren.’ O Nederland, waarom zijn zij zoo schaarsch?

Met vriendschappelijke groeten

Uw dienstwillige.