Brieven. Deel 2. 1876-1886

[p. 173]

Aan Dr. Jan ten Brink.

Parijs, 1 September '80.

Waarde Heer Ten Brink,

Er is geen kwestie van nalatigheid in het schrijven, uwerzijds. De schuld ligt veeleer aan mij. Maar ik ben drie weken van huis geweest, en kan eerst heden aan het afdoen mijner achterstallige korrespondentie beginnen. Laat mij met de deur in het huis mogen vallen en zeggen, dat het schema uwer Schitterende Carrière mij onberispelijk toeschijnt. Het zal de schuld van uw kader niet zijn zoo de roman niet goed uitvalt. Een aantal toestanden wachten slechts op een hunner waardige behandeling. In uwe plaats ging ik maar dadelijk aan het werk.

Mijn éénige bedenking is, dat ik de carrière van Jkhr. Van Reelandt niet schitterend genoeg vind. In onze eeuw moet men het minstens tot minister brengen, vooral bij Buitenlandsche Zaken, en in Nederland. Mogelijk bezie ik de zaak te zeer uit een indisch oogpunt; maar (te Batavia krielt het van veel hooger ambtenaren) een referendaris in de litteratuur, maakt op mij niet den indruk, een persoon te zijn, die een hoogen prijs uit de loterij des levens getrokken heeft. Ziet gij geen kans Van Reelandt tot Excellentie te bevorderen? hem te laten deelnemen aan een europeesch kongres, al was het maar over scheepvaart- of spoorwegwetten of over telegrafie? Zijn verloochenen van Suze zou daardoor begrijpelijker worden. Een diplomaat (zal de lezer denken), een diplomaat, die konferenties houdt met Bismarck en

[p. 174]

Disraëli, kan inderdaad, welstaanshalve, niet voor den dag komen met eene vrouw, die sedert korter of langer zijn maîtres geweest is.

Ik heb een kleine veertien dagen te Baarn doorgebragt, bij Utrecht, en ben ook even in den Haag geweest (eenige uren maar, om Oud-Wassenaar te zien); daarna een dag of wat te Brussel, ter eere van den historischen Ommegang. Oud-Wassenaar is buitengewoon, en doet den architekt Muijsken alle eer aan. Brussel, anders zoo stil, was ditmaal onherkenbaar levendig. Het Baarnsche Bosch, dat ik in dertig jaren niet terug gezien had, heeft mij zeer bekoord.

Voor het September-nummer van Nederland gaf ik eene aankondiging van Mevr. Bosboom's Langs een Omweg en Raymond de Schrijnwerker. Zal ik ook voor het Oktober-nummer iets kunnen geven? Ik zal mijn best doen, doch durf in de eerste dagen niets beloven. Door het van huis gaan, ben ik met mijn werk ten achteren geraakt. Bovendien moet ik deze maand verhuizen. Mijn nieuw adres, te rekenen van 1 Oktober a.s., 9 Rue de Médicis.

Met vriendschappelijke gevoelens

Uw dienstwillige.