Brieven. Deel 2. 1876-1886

Aan Prof. J.H. Scholten.

Parijs, 7 September 1879.

Hooggeachte Heer,

Zal de nieuwe Minister van Binnenlandsche Zaken uitvoering geven aan het artikel der wet op het hooger onderwijs, dat hem de bevoegdheid verleent, een leerstoel voor esthetiek en kunstgeschiedenis in het leven te roepen? Welligt zijt U in de gelegenheid, dit te vernemen. Om te toonen, dat ik mijnerzijds het mogelijke doe om voor die betrekking in aanmerking te komen, neem ik de vrijheid U de eerste losse bladen ter lezing te zenden van een soortgelijk boek over Belgie, als ik vroeger over Italie en over Frankrijk schreef. De titel zal luiden: Het land van Rubens en de inhoud is daarmede in overeenstemming, geloof ik. Ik heb aan dit gezigtspunt de voorkeur moeten geven, met het oog op de belgische partij-

[p. 133]

schappen (verdeeldheid tusschen liberalen en klerikalen, tusschen Walen en Vlamingen), die het moeijelijk maken, elders dan op het gebied der kunst, bij het schrijven over Belgie onafhankelijk te blijven. Ik geef dan ook bijna uitsluitend oudere en oudste belgische kunstgeschiedenis, zooveel doenlijk in verband gebragt met staatsgeschiedenis en litteratuur. Verleden jaar bragt ik drie weken in Belgie door, voornamelijk met het doel, sommige stadhuizen, kerken en muzeums te gaan zien. Doch wat mij het meest verraste, was de aanblik van Brussel. Sedert 1868, toen ik er het laatst vertoefde, is Brussel grootendeels herbouwd en een der fraaiste steden van Europa geworden. Hetgeen ik daarover zeggen zal, in een afzonderlijk hoofdstuk, is niet alleen niet overdreven, maar blijft beneden de werkelijkheid.

Mag ik U verzoeken, mijne beleefde groeten aan mevrouw en jufvrouw Scholten over te brengen, en beiden nogmaals te danken voor hare vriendelijke ontvangst in November van het vorig jaar?

Met mijne beste wenschen voor uwe gezondheid en mij aanbevelend in uwe vriendschappelijke herinnering,

Uw gehoorzame.