Brieven. Deel 2. 1876-1886

Aan Mejufvrouw Francisca Gallé.

Parijs, 21 Mei 1879.

Waarde Francisca,

Onder mijne gissingen omtrent hetgeen U naar Londen lokte heeft ook behoord, dat gij beproeven wildet, uw tooverspel vertoond te krijgen. Verleden jaar kwam de heer Kneppelhout met een soortgelijk doel te Parijs. Hij had een tekst van zichzelven (de Kat van Wittington, niet onaardig) en muziek van Nicolaï. Hij slaagde echter evenmin als gij. Ik onderstel, dat hij van plan is, de proef te herhalen; want buitenlandsche uitgevers en buitenlandsche schouwburg-direkteuren zij zoo gemakkelijk niet uit hunne voegen te brengen. Waarom wilt gij, na eene eerste teleurstelling, uw voornemen terstond opgeven? Gij spraakt met een uitgever; doch zoo ik de zaak wèl begrijp, dan zoudt gij U ook tot een direkteur moeten wenden. Het montéren van een tooverspel is eene kostbare zaak, en geen direkteur zal daartoe te brengen zijn, zoo hij geen kans ziet, zijne uitgaven te dekken. Dacht gij aan muziek? aan kostumes? aan een teekenaar en een komponist, die beiden zouden kunnen leveren? Al is de tekst van een tooverspel nog zoo geestig, de accessoires zijn een voornaam punt.

Caroline zond mij uw roman, dien ik bezig ben te

[p. 116]

lezen, maar nog niet uitgelezen heb, daar ik in de laatste weken onafgebroken heb moeten werken aan een boek over Belgische Kunstgeschiedenis, dat vóór 1 Junij gereed moet zijn. Ik zie, dat gij in uw manuskript geen veranderingen gemaakt hebt; en de hoofdstukken die ik herlas lieten denzelfden indruk bij mij na als vroeger, namelijk, dat het tragische in de lotgevallen der hoofdpersonen niet gemotiveerd is, omdat zij hunne gevoelens niet naar de natuurlijke zedewet, maar naar de overeengekomen wetten der zamenleving regelen. De wereld der kunst verschilt te dien aanzien zéér van de wereld der werkelijkheid. Dezelfde jonge vrouw, die in de werkelijkheid mij belangstelling zal inboezemen, omdat ik haar persoonlijk ken en weet dat haar misstap de misstap eener edele ziel geweest is, laat in een roman mij koel, wanneer ik bemerk, dat haar bijzonder geval niet zamenhangt met een dier aangrijpende konflikten, waaruit de tragedie geboren wordt.

Laast gij The haunted hotel; a mystery of modern Venice, door Wilkie Collins? Zoudt gij anders gedurende uw verblijf te Londen, dat boek voor mijne rekening willen aanschaffen, en lezen? Het komt mij voor, geschikt te zijn voor het feuilleton mijner courant; doch ik ken het boek alleen door uittreksels, en zou vooraf gaarne weten hoe gij het vindt, of gij lust zoudt hebben het te vertalen, en of gij gelooft (want Wilkie Collins pleegt noodeloos lang van stof te zijn) dat het voor verkorting vatbaar zou zijn? Laat hierover s.v.p. uwe gedachten gaan. Er is bij eene beslissing geen haast.

Indien Londen op dit oogenblik zoo mooi is als Parijs, in zijn voorjaarsdos, dan hebt gij reden, U geluk te

[p. 117]

wenschen met uw uitstapje. In elk geval verheug ik mij om uwentwil, ondanks de zeeziekte, dat gij er eens uit zijt. Uwe brieven hebben mij zeer vermaakt, en ik houd mij aanbevolen voor de voortzetting.

Met onze hartelijke groeten,

De Uwe.