Brieven. Deel 2. 1876-1886

Aan Mevrouw Bosboom-Toussaint.

St. Cloud, 6 Mei 1877.

Geachte Mevrouw,

Een woordje slechts, om U geluk te wenschen met de voorspoedige verplaatsing naar de Veenlaan, en U dank te zeggen voor het aangenaam berigt daaromtrent per briefkaart. Moge de nieuwe woning voor U en den heer Bosboom spoedig dat home-like karakter bezitten, zonder hetwelk een huis geen huis is. U heeft de verhuizing reeds achter den rug - wij hebben haar nog voor den boeg tegen 1 Oktober a.s. Doch met de keus van een kwartier zijn wij gelukkig reeds gereed. Het zal wezen in de buurt van den Jardin du Luxembourg, waar zich ook het Parijsche Gymnasium bevindt, waarvan Gideon tegen het najaar de lessen zal moeten volgen.

Met nieuwe vragen omtrent dat buitentje aan de Vecht, waarover Potgieter in de laatste aflevering van Van den Brink's Leven spreekt, mag ik U niet lastig vallen. Alleen zult U mij zeer verpligten, bij gelegenheid er uwen Rademaker nog eens op na te slaan. Of vergis ik mij, dat Rademaker en de Nederlandsche Stads- en Dorpsbeschrijver één persoon zijn? De laatste (die ‘Beschrijver’ een boek van 1795) bevindt zich ongetwijfeld op de Kon. Bibliotheek. Ik houd mij overtuigd, dat wanneer de bedoelde laatste

[p. 15]

aflevering van Van den Brink's leven U op nieuw in handen komt, het U even als mij intrigeren zal, wien Potgieter bedoeld mag hebben met dien jeugdigen eigenaar van Soetendael.

Ik meldde U, dat het schrijven eener aankondiging van Potgieter's laatste proza mij in die kwestie belang had doen stellen. Sedert ben ik aan het bijeenverzamelen van mijne persoonlijke herinneringen omtrent Potgieter gegaan, en zit daarover thans eene brochure zamen te stellen. Het is mijne eerste proeve van biografie, evenals Van Napels naar Amsterdam mijne eerste proeve als reisbeschrijver geweest is. Beide genres lokken mij aan; alleen vind ik het eerste nog moeijelijker dan het laatste, en zou ik kans zien twee uitvoerige reisverhalen zamen te stellen tegen één korte levensbeschrijving.

Zeker vind ik, dat U aan uzelve verpligt zijt, voor het tooneel schrijvende, ook nog iets anders te geven dan uwe vertaling van het Glas Water. Maar ik vind ook, dat U een voortreffelijk voorbeeld zoudt stellen, door het geven van een oorspronkelijk stuk. Een tooneelspel, getrokken uit Majoor Frans, zooals George Sand er een uit haar Mauprat trok (dat op dit oogenblik in het Théatre de l'Odéon met nieuw en duurzaam succès vertoond wordt), zou ons tooneel vrij wat verder brengen dan een in tableaux gekapte Sinjeur Semeyns.

Gisteren bragten wij een eerste bezoek aan de schilderijen-tentoonstelling in de Champs Elysées. Er zijn 2200 doeken, behalve de aquarellen, teekeningen, gravures, beeldhouwwerken, en bronsen. Wij zagen een klein gedeelte, en daaronder sommige zeer fraaije zaken. Maar er is te Parijs zoo veel mooije oude kunst, dat de nieuwe

[p. 16]

al heel mooi moet zijn, om de andere te doen vergeten.

Mijn vrouw en mijn zoon dragen mij op, U en den heer Bosboom hunne beleefde groeten aan te bieden. De twee teekeningen van uwen echtgenoot, die ons naar Indie vergezelden en uit Indie weder naar Europa kwamen, - hangen sedert eenige dagen op nieuw in onze zitkamer, Veldheer aan de eene, het zonnetje op de Kleverlaan aan de andere zijde van den schoorsteen, beiden ons om strijd verheugend door de herinneringen die zij wekken. Dezer dagen namelijk heeft Saint Cloud hollandsche schoonmaak zien houden; en bij die gelegenheid hebben wij ons zitvertrek in het zondagsgewaad der kunst gestoken, die in gemeubelde appartementen anders schaars vertegenwoordigd is.

Met bijzondere hoogachting en vriendschap

Uw Gehoorzame.