Brieven. Deel 1. 1847-1876

Aan Prof. J.H. Scholten.

Haarlem, 30 December 60.

Hoog Geleerde Heer,

Het oude jaar mag niet sterven zonder dat ik u mijn opregten dank heb betuigd voor de vereerende woorden mijn persoon en werk betreffend, waarmede gij de voorrede van den 4^den druk uwer Hervormde Kerkleer besluit. Dit blijk van sympathie uwerzijds is voor mij van de hoogste waarde. Al is de bewering van sommigen, als ware ik in de laatste jaren u en uw onderwijs ontrouw geworden, in mijne persoonlijke schatting niet veel meer dan eene kunstig verdichte fabel, toch is het mij regt aangenaam, om de wille van het publiek, aldus door u voor uw discipel te worden erkend. Bezat ik uwe geleerdheid, ik zou welligt een of meer boeken geschreven hebben die uitwendig meer naar de uwe geleken; doch hiervan ben ik mij bewust dat er in den geest mijner schriften en prediking niets is dat ik niet van u geleerd heb. Vast wel vijftig malen sedert ik te Haarlem ben, is het mij

[p. 103]

gebeurd dat een gezegde van u, na jaren tusschentijds, mij voor het eerst regt helder is geworden, en dit is voor mij de proef op de som dat gij in waarheid mijn ‘meester’ zijt geweest. Zoo is dan ook mijn Nieuwjaarswensch dat gij nog lange, lange jaren voor velen door uw onderwijs een weldoener zijn en worden moogt, gelijk gij voor mij zijt geweest.

Mag ik u verzoeken aan mevrouw Scholten onze vriendelijke groeten over te brengen, die van mijne vrouw zoowel als de mijne? Ook zoudt ge mij zeer kunnen verpligten indien gij bij gelegenheid aan Prof. van Hengel woudt zeggen dat mijn stukje over zijne Romeinen (voor de Straatsburgsche Revue) onderhanden is en, zoodra mijne drukke bezigheden van dezen winter zulks toelaten, gereed zal zijn.