Brieven. Deel 1. 1847-1876

Aan Mevr. C. Busken Huet.

Nijmegen, Vrijdag.

Lief Kind,

Ik zit hier - 's morgens 9 uren - in den tuin van het logement (‘Place Royale’) te ontbijten. Gij bemerkt, de Reünie maakt matineus. Van mijne reis etc. heb ik niets bijzonders te verhalen. Gister ochtend ten zeven uur vertrok ik uit Arnhem. Het weer was prachtig (ook het riviergezigt), doch in den loop van den dag volle heet. Te Nijmegen aangekomen, moest ik aanstonds naar de vergadering en vandaar naar de kerk, waar Gagnebin ons op eene ellenlange en naïef-impertinente orthodoxe preek onthaalde. Hij is nog altoos dezelfde pastoor, vol van het vurigst geloof aan dingen die U en mij zoo

[p. 93]

koud laten als een steen. Ook heeft hij weder heftig staan polemiséren (evenals Borger en Jorissen) tegen die zekere tranen des berouws waarvan uw mannetje wel wenschte dat hij er in zijn leven een weinig meer gestort had dan tot hier toe het geval is geweest. Te dezen aanzien is de orthodoxie in waarheid monstrueus, en Moore's Paradijs en Peri is christelijker dan zij.

Overigens heb ik prettig kunnen praten met Réville, Trénité, Van Goens etc. Dezen middag ga ik naar Herderschee. E.k. maandag is er groot diner op Berg-en-Daal bij Beek. Ik ga daar niet heen. Uit antipathie, niet om volhandigheid; want ik heb niets te doen, behalve dat ik morgenochtend twee knaapjes moet helpen examineren.

NB. Tot zoover was ik met schrijven gevorderd, toen ik weder naar de vergadering moest. Tevens hoorde ik dat mijn briefje toch niet vóór den avond vertrekken zou, omdat de post slechts 2 malen daags brieven naar Holland zendt: 's morgens vroeg en 's avonds laat. Thans schrijf ik na afloop van het middagmaal, dat tamelijk goed was; en hierbij win ik dit dat ik kennis heb kunnen nemen van uw briefje, daareven ontvangen. Dank voor uw trouw verslag. Ik heb goed geslapen, wees daaromtrent gerust, heden en gisteren. Met blijdschap verneem ik dat Gideon zich fatsoenlijk gedraagt, en ik hoop wat u betreft, dat gij niet jokt wanneer gij getuigt den eersten dag mijner afwezigheid geen al te grooten overlast van de eenzaamheid gehad te hebben. Dit is, ik gevoel het, voor mij een delikaat punt. Want ik wilde om den dood niet graag dat gij het prettig vondt wanneer ik van huis ga, en aan den anderen kant vind ik het vrij onzinnig uit te gaan van de onderstelling dat gij mij noode missen

[p. 94]

kunt. Ik zal er dezen middenweg op vinden en zeggen: Ik heb een brave vrouw, en brave vrouwen zijn van nature geneigd de tegenwoordigheid van hare mannen op prijs te stellen.

Dag mijn allerliefste vrouw. Morgen vertrek ik van hier over Arnhem naar Rotterdam en kom denkelijk Zondagavond met den laatsten trein weder naar Arnhem terug. Dan kan ik Maandagmorgen weder hier zijn vóór het openen der vergadering.

Wilt gij de brieven etc. die er voor mij komen bij voorkeur openen? Ik heb dit liever dan dat gij ze gesloten laat. En wilt gij Gideon een zeker aantal zoentjes geven van wege zijnen heer vader? Wat uzelve betreft, gij hebt de zoentjes voor het nemen. Neem er dus zooveel gij wilt; dat is, denk zoo dikwijls aan mij als gij slechts kunt. Wist ik niet dat gij omtrent dit punt met ongeneeslijk ongeloof geslagen zijt, ik zou u de contra-verzekering geven: wees overtuigd dat er geen uur van den dag voorbijgaat zonder dat ik aan u denk.

Nogmaals vaarwel. Het is dezen avond minder heet dan gisteren, en ik heb geen hinder van de warmte.

Vrijdagavond. [1860]