Brieven. Deel 1. 1847-1876

Aan dezelfde.

Hiernevens, mijn getrouwe, het zeer onoogelijke kistje, waarin vriend Wegner¹ heeft goedgevonden mijn aangezigt vast te spijkeren. Zoo leelijk als het is, zal het u toch misschien kunnen dienen.²

De wijsheid raadt mij heden mijn vleesch te kruisigen en mij van het genot van uw aangezigtje (met toebehooren) te spenen. Intusschen bespeur ik bij mijzelven weinig lust om haar raad op te volgen. Zoo die lust tot van avond stand houdt (tot van avond, welk eene standvastigheid!)

1 [Amsterdamsch fotograaf.]

2 Het kistje wel te verstaan, niet mijn aangezigt. Van dit laatste koester ik veel te goede gedachten.

[p. 46]

zal ik een paar visites minder maken en tusschen licht en donker even naar u komen kijken. Kind, kind, gij demoraliseert mij van top tot teen, en het is maar heel goed dat gij een week of zes uit de stad gaat.

Donderdagnamiddag.