Max en Maurits

Een jongenshistorie in zeven streken

[p. 4]

Eerste streek.

Heel veel menschen hebben 't druk
met hun kippen: tuk, tuk, tuk!
Daar is wel wat voor te zeggen,
wijl die vogels eiers leggen.
Verder: wijl men nu en dan
kippeboutjes eten kan.
En ten derde vult men met
kippeveeren ook het bed;
want men slaapt niet graag op stroo:
't is zoo hard, en steekt ook zoo.





Juffrouw Bolte, 't brave mensch,
koesterde ook dien hartewensch.

[p. 5]

 

 

Zie haar kipjes daar eens staan,

 

met hun braven, trouwen haan. -

 

Max en Maurits dachten toen:

 

‘Kunnen wij geen kwaad hier doen?’

 

En jawel, wat doen de gasten?

 

Snufflen gaan ze in moeders kasten,

 

snijden vlug vier reepjes brood,

 

ieder als je pink zoo groot,

 

binden die, bij moeder thuis,

 

aan twee draadjes overkruis,

 

 

en dan leggen ze die gauw

 

op het erf der goede vrouw.

[p. 6]

 

 

Pas heeft dit de haan ontdekt,

 

of daar klinkt zijn langgerekt

 

‘Kuukleku! Kuukleku!

 

Kipjes, hier is wat voor u!’

 

 

Zonder eerst zich te bezinnen,

 

slokt een elk het brood naar binnen.

[p. 7]

 

 

Maar wat moeten ze ontdekken?

 

Hoe ze rukken, hoe ze trekken,

 

 

niemand kan er heen of weer;

 

en hun keel doet vreeslijk zeer.

[p. 8]

 

 

Angstig fladderen ze omhoog,

 

met den doodsangst in het oog.

 

 

Tot ze eindlijk aan een langen

 

dorren boomtak blijven hangen. -

[p. 9]

 

 

Zie, hun hals wordt lang en langer,

 

hun gekakel bang en banger.

 

Elk legt in dien hoogen nood

 

nog een ei,... en gaat dan dood.

 

 

Juffrouw Bolte, in 't ledekant,

 

denkt: ‘Wie schreeuwt daar moord en brand?’

[p. 10]

 

 

Ach, wat moet ze nu ontwaren!

 

Schier te berge staan haar haren.

 

 

‘Ach, stroomt uit mijn oog, gij tranen!

 

Wie had ooit dit kunnen wanen?

 

Ach, mijns levens schoonste droom

 

hangt aan dezen appelboom!’

[p. 11]

 

 

Sidderend en droef te moe,

 

ijlt ze naar de dooden toe,

 

neemt haar mes, na kort beraad,

 

en doorsnijdt den dunnen draad.

 

 

En met roodbekreten oogen

 

is ze huiswaarts weer getogen.

 

 

 

't Eerste schelmstuk is gedaan.

 

Maar nu komt het tweede aan.