Max en Maurits

Een jongenshistorie in zeven streken

[p. 3]

Voorafspraak.

Ach, wat hoort men vaak van kindren,
die hun medemenschen hindren!
Max en Maurits op de prent
stonden ook daarvoor bekend.





Als hun ouders hen beknorden
en vermaanden, braaf te worden,
riepen ze bij dit vermaan
lachend: ‘Wat gaat ons dat aan?’
- Ja, tot kwaaddoen te allen tijd,
daartoe waren ze bereid! -
Dieren kwellen, menschen plagen,
snoepen als ze er kans toe zagen,
vonden ze veel aangenamer
dan heel netjes in de kamer
stil te zitten op hun stoel,
zonder vechten of gejoel.
- Maar het eindje droeg den last!
't Liep met Max en Maurits vast.
- Daarom, luistert naar mijn raad:
Ziet, hoe 't stouten kindren gaat.
Al het kwaad, door hen bedreven,
vind je in dit boek beschreven.