Gereformeerde bloem-hof

Een danksegginge voor Victorie.

Ik sal den Heere singen, want hy is hooglijk verheven, het peert en zijnen ruyter heeft hy nedergeworpen. De Heere is mijn kracht en liedt, ende hy is my tot een Heyl geweest, dese is mijn Godt, daerom sal ik hem een lieffelijcke wooninge maken, hy is mijns vaders Godt, dies sal ik hem verheffen. De Heere is een krijgsman: Heere is zijnen Name. Hy heeft onser vyanden wagens ende zijn heyr nedergeworpen: ende de keure zijner Hooftlieden

[p. 138]

zijn omgekomen. O Heere! uwe rechter hand is verheerlijkt geworden in macht: Uwe rechter hand, O Heere! heeft den vyand verbroken. En door uwe groote hoogheyt hebt gy die tegen u opstonden, omgeworpen: Gy hebt uwen brandenden toorne uytgesonden, diese verteert heeft als eenen stoppel. De vyand seyde: Ik sal vervolgen, ik sal achterhalen, ik sal den buyt deylen: mijne ziele sal haerder vervult worden: Ik sal mijne zweert uyttrekken, mijne hand salse uytroepen, maer gy hebt uwe rechter hand uitgestreckt, de aerde heeftse verslonden. Gelooft zijt gy ô Godt! die met mijne twisters getwist hebt, die met mijne bestrijders gestreden hebt: Gy hebt den schilt en rondasse gegrepen, ende zijt opgestaen tot mijner hulpe. Gy hebt de spitse voortgebracht, ende den weg toegesloten, mijne vervolgers te gemoete: gy hebt geseyt tot mijne ziele: Ik ben u heyl. Gy hebtse beschaemt ende te schande laten worden, die mijne ziele sochten: Gy hebtse achterwaerts gedreven, en schaemrood laten worden, die quaed tegen my bedachten. Gy hebtse laten worden als kaf voor den wint, ende uwen Engel heeftse wech gedreven. Ik wil Psalmsingen de eere zijns Naems, ik wil eere geven zijnen lof: Ik

[p. 139]

wil tot God seggen: Hoe vreesselijk zijt gy in uwe werken? Dit heyl is van u, ô Heere! uwen zegen is over u volk geweest. Ik sal den Heere loven met mijn gantsche herte: Ik sal alle uwe wonderen vertellen: in u sal ik my verblijden, ende van vreugde opspringen: Ik sal uwen Naem Psalmsingen, ô Alderhoogste! om dat mijn vyanden agterwaerts gekeert, gevallen en vergaen zijn van u aengesichte. Wat sal ik den Heere vergelden voor alle zijne weldaden aen my bewesen? Mijne beloften zal ik den Heere betalen, nu in de tegenwoordigheyt van al zijn volk. Mijne ziele is vrolijk in den Heere, zy is vrolijk in u heyl. Alle mijne beenderen sullen seggen: Heere wie is u gelijk, gy die den elendigen reddet van dien, dien sterker is dan hy, ende den elendigen en nootdruftigen van zijnen beroover. De Heere der Heyrscharen is met my geweest, de Godt Iacobs is my een hoog vertrek geweest. Alle gy volken klappet in de hand, my het Gode met een stemme van vreugden-gesangh. Want de Heere de allerhoogste is vreesselijk, een groot Koning over de gantsche aerde: Hy heeft de volken onder my gebracht, ende de natien onder mijne voeten. Gelooft zy de Heere dagh by dagh, die den kop zijner vyanden

[p. 140]

verslagen heeft. Gelooft zy de Heere, die mijne vyanden met zijne handt uyt de besittinge verdreven, maer my geplant heeft; die de volken geplaegt, maer my heeft doch voortschieten. Want ik en hebbe het landt niet ge-erft door mijn zweert, en mijnen arm en heeft my geen heyl gegeven: maer uwe rechter hand, ende uwen arm, ende het licht uwes aengesichts, om datgy een welbehagen aen my haddet. Gy, ô Heere! zijt mijner gedachtigh geweest, ende gy hebt my gezegent. Looft met my den Heere, want hy is goed, ende zijne goedertierentheyt is in der eeuwigheijt. Mijne ziele maekt groot den Heere, ende mijnen Geest verheugt hem nu in Godt mijnen Salighmaker. Gy zijt mijn Godt, daerom sal ik u loven; O mijn Godt! ik sal u verhoogen. Gij hebt een krachtigh werk gedaen door uwen arm: Gy hebt verstroyt de hoogmoedige in de gedachten harer herten. Looft den Heere mijne ziele, ende al wat binnen in my is zijnen Heyligen Name; Looft den Heere mijne ziele, ende en vergetet geene van dese zijne groote weldaden. Geeft my, ô Heere! dat ik nu, verlost zijnde uyt de hand mijner vyanden, u diene sonder vreese, in heyligheyt ende gerechtigheyt voor u alle de dagen mijnes levens, Amen.