Gereformeerde bloem-hof

Een Gebedt voor Belegerde.

O Genadige Godt ende Hemelsche Vader, den gruwel der verwoestinge is ons aenstaende, want onse vyanden werpen rontom ons op een begravinge, omcingelen ons, ende benauwen ons van allen zijden, ende willen ons tot den grond nederwerpen ende onse kinderen in ons: ja dreygen ons, datse in ons den eenen steen op den anderen niet en sullen laten: O Godt, de Heydenen zyn gekomen in uwe erffenisse: Sy soeken den Tempel uwer Heyligheyt te verontrey-

[p. 134]

nigen, ende Ierusalem tot steenhoopen te stellen: Zy soeken de doode lichamen van ons uwe knechten, aen het gevogelte des Hemels tot spyse te geven, ende het vleesch uwer gunstgenooten aen het gedierte des lands. Zy soeken ons bloed rontom ende in onse stadt te vergieten als water: Wy zijn onse nabueren een smaetheyt geworden; een spat ende schimp dien, die rontom ons zijn. Hoe lange, Heere, sult gy eeuwiglijk toornen? Sal uwen yver als vyer branden? Stort uwe grimmigheyt uyt over onse vyanden, die u niet te recht kennen ende over de Koninkrijcken, die uwen Name niet aenroepen. O Godt! waerom verstoot gy in eeuwigheyt? Waerom soude uwen toorne rooken tegen de schapen uwer weyden? Gedenkt aen uwe vergaderingen, die gy van ouds verworven hebt: De roede uwer erffenisse, die gy verlost hebt; den berg Sion, daer op gy gewoont hebt. Dese uwe voeten op, tot de eeuwige verwoestingen: Onse vyanden soeken alles in het Heyligdom te verwerven: Uwe wederpartijders hoyen in het midden van uwe vergaderplaetsen te brullen, ende hare teekenen tot teekenen te setten. Uwe Heyligdommen soeken zy in het vyer te stellen, ter aerden toe trachten zy de wooninge uwes Naems te

[p. 135]

ontheyligen. Zy hebben in haer herte geseyt: Laetse ons te samen uytplunderen: zy soeken alle Gods vergaderplaetsen in den lande te verbranden. Hoe lange ô Godt! sal onse wederpartijder smaden? Sal de vyand uwen Naem in eeuwigheyt lasteren? Waerom trekt gy uwe handt, ja uwe rechter hand af? Trektse uyt het midden van uwen boesem, ende maekt van onse belegeringe een eijnde. O Heere! komt tot onser verlossinge, brengt ons weder, laet u aenschijn lichten, soo sullen wy verlost worden. Laet ons niet vallen door de scherpte des zweerds onser vyanden, ende gevangelijk wechgevoert worden onder alle volcken. Wy bekennen geerne, dat wy met onse menigvuldige sonden wel hadden verdient, dat wy van onse vyanden overwonnen worden, want gy kent onse werken, dat wy noch kout en zyn, noch heet: Gy weet dat wy onse herten hebben verhardet, u hebben versocht ende beproeft, ende dat wy zijn een volk dwalende van herten, ende dat wy uwe wegen niet en kennen. Wy hebben uwe Propheten ende Leeraers niet geacht, ende hare vermaningen in de wind geslagen; ende in alle sonden ende misdaden geleeft, daerom zijn over ons dese plagen ende straffen gekomen, om dat wy den tijdt uwer be-

[p. 136]

soekinge niet bekent en hebben. Maer, O Heere! wy hebben berouw ende leetwesen van onse sonden: Wy roepen sterkelijk tot u, geeft ons bekeeringe van onse boose wegen, ende van het gewelt dat in onse handen is: Wendet u van de hittigheyt uwes toorns, dat wy niet en vergaen. Geeft doch onse jonge kinderen niet over tot een roof, en onse vrouwen tot buyt, noch onse stadt tot verwoestinge, noch onse Heyligdommen tot ontheyliginge en smaet, onse vyanden tot een vreugde. Soo gy, O Heere! onse stadt niet en bewaert, soo waken te vergeefs onse wachters. Daerom gy bewaerder Israëls en slaept noch en sluymert niet over ons. De hooveerdige staen tegen ons op, ende de vergaderinge der tyrannen soeken onse zielen, en sy en stellen u niet voor hare oogen. Wendet u tot ons, ende zijt ons genadig, geeft uwe knechten uwe sterckte: en verlost de sonen uwer dienstmaegden. Ontfermt u over ons, als een vader hem ontfermt over de kinderen. Staet op, O Godt! ende verstroyt onse vyanden, verdrijft onse haters van onsen aengesichte: Verdrijftse, gelijk rook verdreven wort, gelijk Was is voor het vyer versmelt, soo laet dese godloose vyanden vergaen van uwen aengesichte. Laetse doch in dese stadt niet

[p. 137]

komen: laetse door dien weg, die sy gekomen zijn, wederkeeren: Beschermt dese stadt, om die te verlossen, om uwent wille, ende om Davids uwes knechts wille. Sendet uwen Engel uyt, ende staet het heyrleger van onse vyanden. Geeft eenen Geest in haer, dat sy een geruchte hooren, ende weder in haren lande keeren, ende veldse door het zweerd in haer eygen land. Laet ons altijdt gedencken, dat gy, Heere, by ons zijt: ende laet ons daerom onse vyanden niet vreesen, want wat sullen ons de zwacke menschen doen? Laet dit onsen troost zijn, soo gy voor ons zijt, dat niemant dan tegen ons sal zijn, Amen.