Gereformeerde bloem-hof

Een Gebedt der Ruyteren ende Soldaten die t Velde trekken.

O Koningh der Eeuwen! onverderffelijke, onsienelijke, ende alleen wijse Godt, dat land daer in wy woonen, en hebben wy niet ge-erft door ons zweerd, ende onsen arm en heeft ons geen heyl gegeven: Maer uwe rechter hand, ende uwen arm, ende het licht uwes aengesichts, om dat gy een welbehagen aen ons haddet: weest gy onsen Konink, ô Godt ende gebied de verlossinge Iacobs: Geeft dat wy door u onse wederpartyders met hoornen stooten, ende dat wy in uwen name vertreden die gene die tegen ons opstaen. Wy vertrouwen niet op ons geschut, spiessen ende musquetten, ende ons zweerd en sal ons niet verlossen, maer verlost gy ons van onse wederpartijders, ende maekt gy onse haters beschaemt.

[p. 131]

In ons en is gene kracht tegen dese groote menighte onser vyanden, die tegen ons komt; en wy en weten niet wat wy doen sullen, maer onse oogen sien op u: Geeft dan uwen volcke sterkte, zegent u volk met vrede. Bewaert ons als ’t swart des oogenappels: Verbergt ons onder de schaduwe uwer vleugelen, voor ’t aengesigte der godtloosen die ons verwoesten: onser doodvyanden, die ons omringen. Beveelt uwe Engelen van ons, datse ons in alle onse wegen bewaren, en ons op de handen dragen dat wy onsen voet aen geenen steen en stooten. O Godt! weest onse toevlucht ende sterkte, een hulpe in benauwdheden. Laet ons niet vreesen, al veranderde de aerde hare plaetse, ende al wierden de bergen verset in ’t herte van de zeen. O Heere de heyrscharen, zijt met ons; Godt Iacobs weest ons een hoogh vertrek. Doet doch eenmael de oorlogen ophouden tot aen ’t eynde der aerden, ende verbreekt den boge, slaet ontwee de spiesse ende verbrandt met vyer de wagenen van onse vyanden. Laet ons niet soeken onse eere, maer uwen name geeft eere, om uwen goedertierentheyt om uwer waerheyt wille; ende en laet doch de Heydenen niet seggen, waer is nu haren Godt? O Godt en zwijgt niet, en houdt u niet als doof,

[p. 132]

en zijt niet stille: Want sy uwe haters steeken den kop op. Sy maken listighlijk eenen heymelijcken aenslagh tegen u volk, ende beraedslagen haer tegen uwe verborgene; Sy hebben geseijt, komt en laetse ons uytroejen, datse geen volk meer en zijn: dat des naems Israëls niet meer gedacht en worde: want sy hebben in ’t herte t’samen geraetslaegt, tegen u hebben sy een verbond gemaekt. Doet ons aen ons een teken ten goede, op dat het onse haters sien ende beschaemt worden, als gy Heere ons geholpen, ende ons getroost sult hebben. Reddet ons van de quade menschen: behoedt ons voor de mannen alles gewelts, die veel quaeds in ’t herte denken: alle dage t’samen komen om te oorlogen. Doetse nederdalen in de put des verderfs, geeft dat de mannen des bloeds ende bedroghs hare dagen niet ter helste brengen. Slaet de vreemden, die tegen ons opstaen, ende die Tyrannen die onse zielen soeken. Heere onse Godt verlost ons doch uyt onser vyanden handen! soo sullen alle Koninkrijcken der aerden weten dat gy alleen een Godt zijt. Wanneer onse vyanden vermelden van wagens ende van peerden, soo laet ons vermelden van uwen Naem. Laet ons ook voor al gedenken, dat wy Krijgsknechten zijn van

[p. 133]

u den opperste Veld-heer: ende geeft dat wy altijdt voor u aengesichte mogen wandelen, ende oprecht zyn. Verleent ons ware Godtsaligheyt, dewelke nut is tot alle dingen, als hebbende de belofte des tegenwoordigen ende des toekomenden levens. Laet ons niemant overlast doen, doch niemant het zijne met bedrogh ontvreemden, maer ons laeten vergenoegen met onse besoldingen. Geeft ons voor alle dingen, dat wy mogen aennemen den schilt des geloofs, met welke wy alle de vyerige pijlen des boosen mogen uytblusschen. Ende strijden den goeden strijd, behoudende het geloove, ende een goede consientie, Amen.