Gereformeerde bloem-hof

Een Gebedt in Dieren tydt.

O Barmhertige Godt ende Hemelsche Vader, wy arme sondaers hebben u soo vertoornt met onse menigvuldige sonden, dat gy ons rechtveerdiglyk verstoot, ende uwen toorn rookt tegen de schapen uwer weyde. Gy hebt ons den straf des broods gebroken, dat tien wyven haer broodt in eenen oven backen. Gy hebt om

[p. 125]

onser sonden wille onsen Hemel, die boven onsen hoofde is, tot koper, ende de aerde, die onder ons is, tot yser gemaekt. Den honger is over het gantsche landt, ende wy sien met grooter smerten den grooten jammer ende elende, dat veele menschen ende vee van honger vergaen; ja den honger neemt soo de overhandt, dat de eene mensche den ander, de moeder haer kindt, ende de ouders het vleesch harer sonen en dochteren eten. O Heere! wy en weten door ons selven geen uytkomste hier van, maer wy vertoornen u al meer dagelijks met onse ongerechtigheden, die wy als water drinken, en waer mede wy ons voor u grouwelijk ende stinckende maken. Wy hebben in die goede jaren, doe wy vele goederen hadden, die voor vele jaren opgelegt waren, niet gespaert, maer gegeten en gedronken, ende vrolijk geweest. Wy hebben gekleed geweest met purper ende seer fijn lijnwaet, ende hebben alle dagen vrolijk en prachtigh geleeft, ende hebben uwe gaven met spijs ende drank, met pracht ende overdaedt, schandelijk misbruykt, ende in brasseryen en dronkenschappen, in slaepkameren ende ontuchtigheden, gewandelt. Daerom komt nu dese rechtveerdige straffe over ons: Maer ô Heere! zijt ons genadigh, na uwe

[p. 126]

goedertierentheyt: Delgt onse overtredingen uyt, na de grootheyt nuwer barmhertigheden. Geeft ons, dat wy ons bekeeren, een yegelijk van zijnen boosen weg, ende van ’t gewelt dat in onse handen is. Reddet onse zielen van den doodt, ende behoudt ons in ’t leven in desen honger. Wendet u, ende laet u berouwen ’t quaed dat gy ons toegesonden hebt: Wendet u van de hittigheyt uwes toorns, dat wy niet en vergaen. Geeft ons tegen ter bequamer tijdt; ende laet ons landt zyne inkomste geven, ende het gehoornte des velts zyne vruchten. Laet ons eten tot verzadens toe, ende seker in het landt woonen. Laet den Hemel regen geven, ende de aerde haere vruchten voortbrengen, hondert, tsestigh, ende dertigvout. Verhoort, O Heere! den Hemel: laet den Hemel de Aerde verhooren, ende de Aerde het koorn, mitsgaders den most ende de olye: ende laet die ons verhooren. Laet ons altijdt op u wachten: Geeft ons onse spyse tot zijner tijdt: Doet uwe hand open, op dat wy met goed verzadight worden. Verleent ons sulken overvloet van koorn, dat wy vele volken mogen leenen, ende niet ontleenen. Insonderheyt ô Heere, wanneer wy gegeten hebbende, verzadight zijn van uwen zegen, soo geeft ons die genade,

[p. 127]

dat wy u loven over dat goede land, dat gy ons gegeven hebt. Laet ons altijdt gedenken, dat gy de spyse geschapen hebt tot nuttinge met danksegginge. Laten wy ons wachten, dat wy des Heeren onses Gods niet en vergeten, maer dat wy mogen houden uwe geboden, ende uwe rechten, ende uwe insettingen, die gy ons geboden hebt. Voor en al eer, dat wy uw honger souden vergaen, soo gebiedt uwe Lavenis, dat zy ons des morgens ende des avonds brood ende vleesch brengen. Laet het meel van onse kruycke niet verkeert worden, ende de olye de flessche niet ontbreken. Verandert dese tegenwoordige diere tijdt, dat alles seer haestelijk goeden koop mag worden, gelijk gy in de poorten van Samaria gedaen hebt. Zegent ô Heere, die vyf brooden ende twee visschen, die ons noch overig zyn, alsoo, dat wy alle daer van mogen eten ende verzadigt worden, ende dat my mogen opnemen ’t gene ons van de brocken overgeschoten is, twaelf korven. Ende voor al werkt in ons, dat onse ziele u daer voor love, en al wat binnen in ons is, uwen Heyligen name, Amen.