Gereformeerde bloem-hof

Een Gebedt in tydt van Krygh ende Oorlogh.

O Genadige Godt ende Barmhertige Vader, wy sien dat gy seer vertoornt zyt over onse menighvuldige sonden, ende dat uwe sterke hand dagh ende nacht zwaer op ons is. Hoe zyn onse tegen-oartyders vermenigvuldigt? Vele staen tegens ons op. Vele seggen van onse zielen: Zy en hebben geen heyl by Godt. De vyanden vervolgen onse zielen, Zy vertreden onse leven ter aerden, zy leggen ons in duysternisse, als de gene die overlange dood zyn. De vyanden verderven alles in het Heylighdom: Uwe wederpartyders brullen in het midden van uwe vergaderplaetsen. Onse vyanden spot-

[p. 121]

ten met ons: Zy setten uwe Heyligdommen in ’t vyer: Ter aerden tot ontheyligen zy de wooninge uwes Naems, in haer herte seggen zy, laetse ons te samen uyt plunderen, ende alle Godts vergaderplaetsen in den lande verbranden. O Godt! Heydenen zyn gekomen in u erffenisse: Zy hebben den Tempel uwer heyligheyt verontreynigt: zy hebben de plaetsen uwer lieve Godsdiensten tot steenhopen gestelt. Zy hebben de doode lichamen uwer knechten aen ’t gevogelte des Hemels tot spyse gegeven, het vleesch uwer Gunstgenooten aen ’t gedierte des lands. Zy hebben haer bloed door gantsch Duytsland als water vergoten, ende daer en was niemant diese begroef. Wy zyn onsen nabueren eene smaetheyt geworden, een spot ende schimp dien, die rontom ons zyn. O Heere! daer en is geen Propheet meer, noch yemant by ons die wete hoe lange. Hoe lange, ô Godt! sal onse wederpartyder smaden? Sal uwe vyant uwen Naem in eeuwigheyt lasteren? Waerom trekt gy uwe hand, ja uwe rechterhand af? trektse uyt het midden van uwe boesem, ende maekt van desen woedenden oorlog eenmael een eynde. ô Heere! wy bekennen, dat alle dese grouwelyke plagen over ons rechtveerdigh komen, om onse sonden ende over-

[p. 122]

tredinge, daer mede wy tegen u overtreden hebben. By ons is de beschaemtheyt der aengesichten, om dat wy tegen u gesondigt hebben: by u daer-en-tegen, O Heere! zyn de barmhertigheden, ende vergevinge, al hoewel wy tegen u gerebelleert hebben. Het geheele volk heeft uwe Wetten overtreden, niet af te wyken, datse uwe stemme niet en gehoorsaemden, daerom is over ons uytgestort dien vloek ende dien eed, die geschreven is in de wet Mose, des knechts Gods, dewyle wy tegen u gesondight hebben, sult gy, ô Heere! ons in eeuwigheyt verstooten, ende voortaen niet meer goetgunstigh zyn? Sal uwe goedertierentheyt ophouden in eeuwigheyt? Heeft de toesegginge een eynde, van geslachte tot geslachte? Hebt gy vergeten genadig te zyn? Hebt gy uwe barmhertigheden door toorne toegesloten? Staet dan op Heere, verlost ons, onse Godt, staet alle onse vyanden op de kinnebacken, verbreekt de tanden der godtloosen. Verplettert onse vyanden met eenen yseren scepter, slaetse in stukken als een pottebackers-vat. Weest niet verre van ons, want benautheyt is naby, ende daer en is geen ander helper. Haestet u tot onser hulpe, ende reddet onse zielen van onser vyanden zwaerden. Verlost ons van onse

[p. 123]

weder-partyders, ende maekt onse haters beschaemt. Staet op, verstroyt uwe vyanden, ende laet uwe haters voor u aengesichte vlieden. Verdryftse, gelyk rook verdreven wort. Stort uwe grimmigheyt uyt over de Heydenen, die u niet en kennen ende over die Koninkrycken; die uwen naem niet aenroepen. Gedenkt ons der vorige misdaden niet, haest u, laet uwe barmhertigheden ons voor komen. Helpt ons ô God onses heyls, ter oorsaeke van de eere uwes Naems: ende reddet ons, ende doet versoeninge over onse sonden, om uwes Naems wille. Laet eenmael ophouden dat branden ende blakeren, dat rooven ende plunderen, dat over al in desen oorlog in zwang gaet. O Godt der heyrscharen! Brengt weder in haer land alle ballingen, ende laet uw’ aenschyn over haer lichten, so sullen zy van alle haer vyanden verlost zyn. Laet doch eenmael het geschrey ende gekerm der gevangenen voor u aenschyn komen, ende behout overig de kinderen des doods, na de grootheyt uwes Naems. O Heere Israëls, neemt ons Gebedt ter ooren. Maekt onse vyanden als een wervel: Als stoppelen voor den wind, gelyk het vyer een brandt verbrand: ende gelyk de vlamme de bergen aensteekt, vervolgtse alsoo met uw onwe-

[p. 124]

der, en verschrikse met uwen draeywind. Laetse beschaemt ende verschrikt wesen tot in der eeuwigheyt, ende laetse schaemroot worden, ende omkomen. Op datse weten dat gy alleen met uwen Naem zyt de Heere, de Allerhooghste over de gantsche aerde. Wendet u tot ons, ende zyt ons genadig, geeft uwe knechten uwe sterkte, ende verlost ons uwe sonen. Doet aen ons een teeken ten goede, op dat het onse haters sien, en beschaemt worden, als gy ons geholpen ende ons getroost sult hebben. Soo sullen wy, u volk en de schapen uwer weyde, u loven in eeuwigheyt, van geslachte tot geslachte, wy sullen uwen roem vertellen. Wy sullen u met onse gantsche herten loven, ende wy sullen uwe Name eeren in eeuwigheyt, Amen.