heerlykheit, dat wy met kracht versterkt worden door uwen Geest in den inwendigen mensche, op dat Christus, door het gelove, in onse herten woone, ende wy in de liefde, gewortelt ende gegrondet mogen zyn. Heere vertrekt ende vertoeft niet lange om ons te helpen, maer komt af tot ons, eer wy in onse sonden sterven, want onse ongerechtigheden gaen over onse hoofden, en als een zware last zynse ons te zwaer geworden: Ende wy en weten geen uytkomste, ende daer is niemant in den Hemel ofte op der Aerden, die ons helpen kan in leven ofte in sterven, als alleen gy Heere. Ontfermt u over ons, dat wy, door de Predicatie uwes H. Euangeliums, tot u gemeynte mogen toegedaen worden, en door het gehoor des selvigen het ware salighmakende geloove mogen verkrygen. Laet doch onse lichamen tempelen zyn des H. Geests: En neemt uwen Heyligen Geest niet van ons, maer laet dien by ons blyven in den eeuwigheyt. Laet niet toe, dat wy met grouwelyke sonden den H. Geest bedroeven, door welken wy verzegelt zyn tot den dag der verlossinge. Laet uwen H. Geest onse tongen alsoo regeeren, dat geene vuyle reden en mogen gaen uyt onsen monde, maer dat wy met onse tongen de groote werken Gods mogen spreken,
Auteursrechtvrij