Gereformeerde bloem-hof
(1665)–Wolterus ter Burgh–
AuteursrechtvrijStem: O Zaligh Heyligh Bethlehem.Myn waerde Ziel hoe dus ontstelt,
Wilt doch niet langer blyven treuren,
| |
[pagina 97]
| |
Die sonden-last die u nu quelt,
Sal immers Iesus van u scheuren.
2. Al zijn u eygen krachten zwak,
Wilt uwen nood aen Iesum klagen,
Bezwijkt gy onder ’t sonden-pak,
Vertrouwt op hem hy sal het dragen.
3, Hy noodige u nu aen den Dis,
Waerom dan so een rouw bedreven?
Steunt maer op hem, hy sal gewis,
U ook wel vorder krachten geven.
4, Met recht mijn Ziel zijt gy bevreest,
Tot dese Heyligheyt te naken,
Laet vry u sonden, minst en meest,
U droevig en bekommert maken.
5. Maer laet geen droefheyt meester zijn,
Wendt u tot Gods barmhertigheden,
Wat zegt der Zielen Medicijn?
Hoort doch zijn Woord en soete reden.
6. Hy roeptse niet die zijn gesont,
Maer wil der siecken Herder wesen;
Heeft u de sonde dan gewont?
Dien Iesus sal u weer geneesen.
7. O Iesus ’s herten troost en vreugt,
Nood gy de Zielen vol gebreken,
Op dat gy soo de siecken meugt,
Door u Bloed wassen ende queken.
8. Al is mijn Ziel dan seer bemorst,
Noch wil ik evenwel niet schromen,
Tot u, O! lieve vrede-Vorst,
| |
[pagina 98]
| |
Tot u, mijn Heyland, toe te komen.
9. Gy hebt, O Heer! u liefd’ en kracht,
In u vernedering bewesen,
Al is yder, die men tot u bracht,
Door uwe handen wierd’ genesen.
10. Wilt ook alsoo mijn sieke Ziel
Met allerley elend’ bewaren,
Optrekken uyt de modder-wiel,
En in u Bloed, O Iesu baden.
11. O Iesu, Christi, Davids Soon,
Ik soo een arme blind gebooren,
Buyg my voor u Genaden-throon,
Laet my u stem, u stemme hooren.
12. Tot ’t goede ben ik doof en stom,
Ach! wilt u over my ontfermen,
Mijn hert is kout, O Iesu! kom
Wilt my door uwen Geest verwermen.
13. Ik ben ook kreupel zwak en lam,
Om yets tot uwer eer te wercken.
Och! of u kracht van boven quam,
Om mijne zwackheyt te verstercken.
14. Was ik alleen maer krank en zwak,
Maer ’t vrees dat ik ben doot in sonden:
Doch Iesus, die ’s doodts prickel brak,
Mijn Heyland, heelt ook sulke wonden.
15. Doe Lazarus begraven lag,
Quaemt gy hem Iesus weer verwecken,
Wilt ook alsoo mijn Ziele, ach,
Nu uyt het graf der sonden trecken.
| |
[pagina 99]
| |
16. Ook was de gantsche wereld dood,
Eer gy haer quaemt in liefd’ aenschouwen,
Sou dan mijn Ziel in desen nood,
Op u mijn Heyland, niet vertrouwen?
17. Tot uwen sou ik doch henen gaen?
By u alleen, by u is ’t leven:
U soete Iesu kleef ik aen,
Aen u wil ik my gantschelijk geven.
18, Ik steun op u, O sterke Helt!
Die doodt en duyvel hebt verwonnen,
Ia al de helsche macht gevelt,
Gy sult my doode ’t leven jonnen.
19. Ik ga dan na u Vreugde-feest,
Maer ach! daer zijn noch felle troepen,
Die al haer krachten onbevreest,
Om my te stuyten, ’t samen roepen.
20. Mijn eygen vleesch, soo vol bedrogh,
Komt my aen allen zyden quellen,
Waer by sigh ook de wereld noch
Vervoeght, met ’t boos gedrocht der hellen.
21. Al is ’t dat zy niet gantsch mijn hert,
Van u, mijn Herder, kunnen trecken;
Zy konnen echter zware smert,
En ongeneught daer in verwecken.
22. En weten door een loosen schijn,
Mijn sinnen seer in ’t warr’ te brengen;
Om dan alsoo haer boos fenijn,
Door all’ mijn leden te vermengen.
23, O trouwen Herder staet mijn by,
| |
[pagina 100]
| |
Ach! wilt u over my ontfermen,
En voor die wreede wolven my,
Door uwe stercke hand beschermen.
24. Ik heb geen kragt, noch weet geen raet,
Hoe ik haer tegenweer soud bieden,
En zijt mijn troost, mijn toeverlaet,
In uwe armen kom in vlieden.
25. Mijn kracht is niet als ydel kaf,
Een riet waer op men niet kan steunen,
Gy zijt mijn sterke stok en staf,
Op u mijn Heyland, wil ik leunen.
26. O Iesu, het gekrookte riet,
Wilt gy doch immers niet verbreken,
Het rookend’ lemmet sult gy niet
Uyt-blussen, maer veel eer ontsteken.
27. Mijns herten lamp is sonder vlam,
Wilt doch die oly, daer in gieten,
Die uyt u eygen herte quam,
Van ’t hout des Kruyces tot ons vlieten.
28, O eeuwigh Light, O klare Son,
Wilt doch mijn herte nu bestralen,
Laet uwe stroomen, vreughde-bron,
Doch binnen in mijn Ziele dalen.
29. Ik armen worm kom dan, met u,
Tot u, O Soete Iesus kruypen,
En nevens ’s Vyands leger nu,
Aen uwe Liefde-tafel sluypen.
30. Mijn trouwe Heyland, laet my, ach!
Maer onder uwe tafel wesen,
| |
[pagina 101]
| |
Op dat ik daer de brokjes magh,
Gelyk de hondekens, oplesen.
31. Ik ga dan heen, mijn Heyland kom,
Wilt my met uwe vlerken decken,
Ik ga, maer wilt my Bruydegom,
Met uwe liefde-koorden trecken.
32. O Iesu, grijpt my by de hand,
Set doch mijn herte gretigh open,
Op dat soo sonder tegenstand,
U balsem in mijn Ziel magh lopen.
33. Ach! geeft nu dog een wormke kragt,
Laet uwe macht in zwakheyt blycken,
Komt in mijn Ziel die op u wagt,
En wilt daer nimmermeer uyt wijcken.
|
|