standt, verlichtet, mijn ooren doorboort, ende mijn herte geopent hebt, dat ik op u Woord acht hebbe genomen, ende ’t selvige wel hebbe verstaen. O genadige Godt! verleent my daer voor alle tijdt een dankbaer herte: Geeft dat het zaed van u Heyligh Woord, in myn herte gezaeyt zynde, van den boosen niet worde wechgerukt, maer dat het, in de goede aerde gezaeyt zijnde, hondert, sestigh ende dertig-voudige vruchten drage ende voortbrenge, namelyk de vruchten des Geestes, als daer zyn, liefde, blydschap, vrede, lankmoedigheyt, goedertierentheyt, goetheyt, geloove, sachtmoedigheyt, matigheyt. Laet het Mostaertzaet, ’t welk in den acker van myn herte gezaeyt is, opwassen, ende worden eenen grooten boom, die vele vruchten drage ende eeuwigh duure in volstandigheyt, ende laet die kleyne voncke myns geloofs in my worden een groot vyer. Verleent mijn ziele, dat zy begeerigh zy, en bezwijkt van verlangen na die Voorhoven des Heeren. Dat ik u moge soeken met myn geheele herte, ende van uwe Geboden niet af en dwale. Leert my uwe insettingen, dat ik met myne lippen vertelle alle de rechten uwes monds ende vrolycker ben in de wegh uwer getuygenisse als over alle rykdom, ende uwe
Auteursrechtvrij