|
| |
Zang.
Stemme: Marsch van Marlboroug.
AL wie nu Vader Bachus mint,
Die gryp een Glas en Kan;
En zwelg, by teugen van een Pint,
Steeds weêr van voor' af an;
Want weet, hy hede Jaarig is,
Noch even vrolyk, mild en fris,
Schenk schenk, Schenk schenk, Schenk schenk;
Saa roep: lang moet hy leeven,
Die 't Aardryk Wyn kan geeven,
Den Indiaan viel op den huid,
En dreef zyn Landgrenz uit.
| |
| |
Gansch bloed Sileen, wat hadje een pret,
Niet met Rapier, Dolk, Bajonet,
Zoo zullen wy nu ook ter eer,
Van Bachus, uwen lekren Heer,
Zyn sop, zyn sop, zyn sop,
Stout en verheugt van zinnen,
Zoo, dat het klinkt op Land en Zee,
Weg Bremer Bier, weg dikke Mom,
Regtschapen narren drank,
Gy maakt uw' Minnaars dol en stom,
Niets haald by Bachus eedle Wyn,
Die ons doet vrolyk dronken zyn,
Maar zagt, maar zagt, maar zagt,
'k Zie Lieber naar ons wacht;
Saa, schenk dan vol uw' glazen,
En roep als nooble baazen:
Weg laffe Venus, met uw zoon,
De Wyn god spant de kroon!
Kom, bouwen wy hier een Altaar;
Kom, stapel met verstand,
Gebroken glazen op elkaâr,
| |
| |
Steek Wynloof in de brand;
En Offer Bachus met een Glas,
De Beurs, daar eertyds 't geld in was,
En toon, en toon, en toon,
En, dat des Geldgods schatten,
Daar elk naar schynt te vatten,
U vry wat minder waardig zyn,
Kom Hospes, geef wat Rammenas,
Met Zout en Peper, lustig ras,
Vergeet doch geen' Westvaalsche Worst,
Bloed, ik kryg al van 't noemen dorst,
Schenk in, Schenk in, Schenk in,
Zoo waar als wy hier klinken,
En zonder storten drinken,
Wenst elk, dat Bachus eeuwig leeft,
Die ons deez' traantjes geeft.
|
|
Auteursrechtvrij