Mengelzangen

[p. 237]

Zang.
Op de verovering van Gent en 't wyken der Fransen.

Stemme: Je vous aimez & je.

DE Fransche Haan,

Heeft nu zyn' kracht verlooren,

Hy kan niet slaan,

Maar vlugt met stompe spooren,

En

Hy laat ook zyn' stem niet hooren,

Maar schuilt by zyne oude Hen.

Bang voor zyn gat,

Is hy benard, gevloogen,

Uit Brabands mat,

Bebloed van Kam en Oogen,

Daar

Hy, door hovaardy bedrogen,

Zich bevond in groot gevaar.

Hy speelt, kok kok,

En stelt het op een loopen,

Vlugt in zyn hok,

[p. 238]

 

En laat het Veld vast open,

 

Want

 

Hem lust nu niet meer te stroopen,

 

In 't naabuurig Vlaanderland.

 

 

 

Zyn bonte vacht,

 

Van alderhande kleuren,

 

Heeft hy by nacht,

 

De Kaasboer zien verscheuren,

 

En

 

Nu zit hy ontbloot te treuren,

 

By zyne uitgelyde Hen.

 

 

 

Zyn knevelbaard,

 

Is hem nu afgeschooren,

 

En zynen Staart,

 

Heeft hy by Gent verlooren;

 

Nouw

 

Durft hy zich niet laaten hooren,

 

Maar blyft schuilen in zyn kouw.

 

 

 

Hy 's in de knip,

 

En treurt met slappe pennen,

 

Hy heeft de pip,

 

Tot smart van al zyn' Hennen,

 

Waar

 

Zal hy langer zich nu kennen

 

Hoeden, voor zyn lyfsgevaar.

[p. 239]

 

Nu zullen wy,

 

Met zyn' gestolen veêren,

 

Vrolyk en bly,

 

Al zingend' triomfeeren,

 

Ach

 

Nu zal hy met weedom leeren,

 

Wat de Kaasboer al vermag.

 

 

 

Al zingt hy schoon,

 

De Kaasboer wil niet hooren,

 

Naar zynen toon,

 

't Is, tok tok tok, verlooren,

 

Wy

 

Zullen hem in 't bloed doen smooren,

 

Doof voor al zyn' vlyery.

 

 

 

Drinkt nu eens rond,

 

De Kaasboer brand Viktory,

 

Want Haanneefs wond,

 

Verschaft hem duble glory,

 

Klinkt

 

En houd steeds in uw' memory,

 

Dat de Fransche snoetshaan hinkt.