|
| |
| |
| |
Zang.
Stemme: Hoe vrolyk zouw ik Lyên.
ONlangs ging ik uit jaagen,
Hoe net myn Vogelroertje schiet,
Ik deed vergeefsche moeite,
'k Zag een Patrysje leggen,
Wanneer myn Roer niet af en ging,
Maar weigerde te schieten,
't Vloog op, en ik lag weder ân,
Maar kon 't onmooglyk raaken,
't Kruid viel van de pan.
| |
| |
De smart giug my ter harten,
Daar 't vloog om my heen;
My dacht, het lachte in zyne taal,
'k Spot met zulk een staal.
De looze laagen dien ik 't leg,
Ik stak myn weitas by my,
Ik riep, wacht maar tot morgen,
En zal u morgen, eer het daagt,
Wel haast doen ondervinden,
Hoe ver 't Roertje draagt.
'k Begaf my tot het rusten,
'k Liep weêr naar 't Bosje met myn Hond,
| |
| |
En myn gespannen springhaan,
Ik had niet lang geloopen,
Ik kniel, haal over mynen haan,
En tref het onder 't stuitje,
Ik ging terstond aan 't loopen,
Of 't reeds gaf den geest.
En d'oogjes draaiden heen en weêr,
Aan 't hangen van de vlerkjes,
Dacht ik, 't leeft niet meer.
'k Bekeek het voor 't vertrekken,
Met d'oogjes, of het weêr bekwam;
't Won kracht, en weêr in 't leeven,
Nu heb ik geen verlangen,
| |
| |
Is 't daar ik naar tracht.
Het steekt zyn bekje aan mynen mond,
Ik tref het met myn Rocrtje,
Maar maak nooit een' wond'.
|
|
Auteursrechtvrij