|
| |
Zang.
Op de ongemakken van den kryg.
'WIe vond ooit armer kreatuur,
Dan een Soldaat, vol spoorloos vuur,
Wanneer hy 't maandgelt heeft?
Hy zuipt, hy zwelgt, en dommineert,
En houd niet op, eer 't is verteert,
Dan moet hy weder naakt te veld',
En waagt zyn'maagre huit,
Aan vuur en loot, op hoop van geld,
En krygt somtyds geen duit:
| |
| |
Dan kaauwt hy Amonisibrood,
En drinkt eens wyn toe uit den sloot.
Waar dat hy komt, speelt hy den beest,
Hy meent dat yder voor hem vreest,
En als hy weêr het Kalfsvel hoort,
Moet d'arme vechter aanstonds voort.
Zyn adem stinkt hem nimmermeer,
Hy vind zyn graf, aan 't eind' der leer,
Pal moet hy staan voor kruit en loot,
En gaan stapsvoeds naar zyne dood.
Een stukje droog beschimmelt brood,
Verstrekt zyn' Vinnezoen;
Somtyds eene oude Kraajepoot,
In plaats van een jong Hoen;
En, zoo hy van den Boer wat haalt,
't Word dikmaals met den huit betaalt.
Een rottig Zeil verstrekt zyn Huis,
Een bos oud Stroo zyn Bed',
| |
| |
Hy is de prooy van menig Luis,
Twee Buuren heeft hy die hy viert,
Dat 's Armoede, en vuil Ongediert,
De Krygsman voert zyn'rykdom meê,
Waar dat hy gaat of staat,
Zoo wel te Lande als op de Zee,
Maar barst niet aan 't gebraad;
Al zyn vermaak den ganschen dag,
Is dat hy veilig snoeven mag.
En port de nood hem tot den stryd,
Dan krabt hy dikmaals 't hoofd,
En word in eenen korten tyd,
Dan is 'er geen meer helpen aan,
Als in de Stad uit beedlen gaan.
Maar komt hy rustig van den dans,
't Is hem al wat hy ziet,
Dan zingt, en springt hy, op zyn Fransch,
En weet van geen verdriet;
Maar raakt de buit op, naa 't gevecht,
Dan is hy weder d'oude knecht.
| |
| |
Word hy in Garnizoen gebragt,
Dan staat hy als op stal,
En Schildert somtyds nacht op nacht,
Terwyl een ander, met zyn Wyf,
Hem horens zaait, tot tydverdryf.
Heeft hy een stuiver in de broek,
Hy maakt zyn schat ten eersten t'zoek,
Want eer heeft hy geen' rust.
Als hem het gelt blinkt in 't gezicht,
Draagt hy 't geweer niet half zoo licht.
En, is hy eindlyk afgeleeft,
Dat ziekte hem bespringt,
Die om geen baart noch knevels geest,
Maar hem naar 't Gasthuis dringt;
Dan sterft hy als een Ezel doet,
En is pas voor de Wormen goet.
|
|
Auteursrechtvrij