Bloem-hof, verciert met geestelijcke lof-sangen

Op de woorde van de H. Franciscus: Mijn Godt en Al.

Wijze:
{ Schoonder dan schoon.           Ofte,
{ Van d' Engelsche fortuyn.

1. MIjn Godt, mijn Een,
Mijn Al; die ick bemin;

In u alleen

Ick alles heb en vin.

In mijn smart

Ghy sijt mijn medecijn;

Ghy verlicht 't hart

Ghy troost my in de pijn.
          In mijn smart.

2. Van binnen ghy

Met uwe vreughden soet

Maeckt alles bly,

Ghy ondersut 't gemoet.

[p. 61]

 

U liefde brandt

 

Mijn hart en ziel door wondt,

 

Hier door 't verstandt

 

En alles wort gesondt.

 

 

 

3. Mijn ziele noodt,

 

Bloedige Pellicaen!

 

Met 's Hemels broodt

 

Kunt ghy allen versaen;

 

En dese spijs

 

ô Jesu! noyt verteert;

 

Ia, tot een prijs⁺

 

Den Mensch in Godt verkeert.

 

 

 

4. Soo ghy maer blijft,

 

ô Iesu! in mijn ziel,

 

Ghy al verdrijft,

 

Waer door ick dickmaels viel

 

Geen Koninghrijck,

 

Noch 's Werelts soetigheyt

 

Kan zijn gelijck

 

U tegenwoordigheyt.

 

 

 

5. Mijn Godt, mijn Al,

 

Soo ghy by my maer zijt;

 

Verwinnen zal

 

't Vleesch, Sathan, 's Werelts strijt,

 

Die u verstoot

 

't Hart blijft altijdt beswaert //

 

't Leven is doodt;

 

Ia, heeft een Hel op d'aerdt.

 

 

 

6. O klaer fonteyn!

 

Ghy maeckt mijn hart gerust,

 

Ghy maeckt mijn reyn;

 

Ghy waeckt, ick slaep met lust.

+ S. Hier. apud Euseb. in Epist. ad Damas.

[p. 62]

 

Mijn een, mijn lief,

 

Om dat ghy zijt soo goet,

 

Tot u gerief

 

Ick werp al voor u voet.

 

 

 

7. Soo ick ô Heer!

 

U trouw alleen aenkleef,

 

Na mijn begeer

 

'k Heb leven, waer ick leef.

 

Om vast te staen,⁺

 

Ghy sijt de waerheyt me,

 

En om te gaen,

 

De wegh tot 's Hemels stee.

 

 

 

8. Mijn Al, mijn Godt,

 

Geeft Iesu! waer ick keer,

 

Tot 's levens slot

 

Dat 'k u alleen begeer.

 

Maeckt Bruydegom,

 

Van mijn zin en wil quaet

 

Een Sonne-blom,

 

Hout vast mijn liefde draet.

+ Ioa.c.14.v.6.