Bloem-hof, verciert met geestelijcke lof-sangen
(1659)–Albertus Buitendyck–
Auteursrechtvrij
Wijze:
| |
[pagina 55]
| |
Wat moeten wy nu niet al missen,
Zijn als sonder 't water de Vissen.
Wat moeten,
&c.
2. Waer na toe sullen wy nu loopen,
Met onse Dochter ofte Soon?
Wie sal sijn erf-sond ontknoopen?
Wie sal sijn zieltje maecken schoon?
Wie sal hem doch het Doopsel geven?
Dat hy als een Kindt Godts mach leven.
3. Wie sal de jonge jeught nu leeren
Beginsels van haer saligheydt,
En om Godt en Ouders te eeren?
De jeught moet wesen aengeleyt.
Ey! wat moet een mensch niet al derven,
Als sijnen Harder komt te sterven.
4. Den Sondaer met sonde beladen
Kost krijgen oock vergiffenis,
Door de Harder, en Gods genaden,
Na Gods eygen getuygenis:Ga naar margenoot+
Door d' Heylige Geest is gegevenGa naar margenoot+
Haer macht, voor die in sonde leven.
5. Hoe sullen wy, eylaes geraecken,
Aen onse zielen spijs en dranck?
Na 't Lichaem des Heeren moet haecken,
Die is gesont, en die is kranck.
Ick vond ons Harder in de Kercke,
Als ick mijn ziel wilde verstercken.
6. Aenhoort 't geschrey van krancke menschen,
Wy zijnen in 't meeste ellent;
Wy konnen geensins na ons wenschen
Genieten eenigh Sacrament:
| |
[pagina 56]
| |
Noch 't heyligh Olijsel ontfangen,
Hoe seer wy daer na oock verlangen.
7. Heel sonder Vader sijn wy Maeghden:
Wat heeft hy al voor ons gedaen?
Sijn yver ons na d' Hemel jaeghde
Wy mosten in deught niet stil staen,
Wy mosten Godt geensins verlaten,
Noch onse staet, om and're staten.
8. Niemandt van ons sal nu meer hooren,
Door hem't krachtigh goddelijck woordt,
Gelijck wy plachten van de vooren //
't Welck brocht in ons veel vruchten voort;
Want veel door sijn yverigh preecken,
Verlaten hebben haer gebreecken.
9. Sijn wijsheyt, tijdt en al sijn leden,
Om ons alle tot onse Godt
Te brengen, hy gaerne besteden:
Eylaes! Wy waren soo versot,
Dat wy sijn woorden weynigh achten,
Hoe seer hy riep met al sijn krachten.
10. Hoe dickmaels wy jonge gesellen
En liepen niet na Sathans feest?
Dienden daer de Duyvles der Hellen,
Waer door bedroefden wy sijn geest:
Wy achten geensins Godes plagen,
Die hy voorseyde in sijn dagen.
11. Aen 't autaer staet niet meer te bidden
Voor ons, die sijn in 't Aerdtsche-dal,
Noch hy staet niet langer in 't midden,
Tusschen ons, en ons Godt en Al.
Voor de zielen van d' Overleden
En stort hy niet meer sijn gebeden.
| |
[pagina 57]
| |
12. Wy zijnen sonder de Sons stralen,
Als eene schip sonder stuer-man,
Als een Molen, die niet kan malen,
Ick ons ellent niet seggen kan.
Wie souw oyt hebben konnen dencken,
Dat sijn sterven soo veel souw krencken?
13. Maer soo hy yet sou moeten lijden,
Om eenige boet, ofte schuldt,
Wilt hem door uw' gebedt verblijden,
En door uw' wercken, die vervult.
Komt nu, komt nu sijn Ziel te baten
O Menschen ghy van alle staten.
14. De'es tegenwoordige gemeentGa naar margenoot+
Heeft veel jaren getrouw bedient;
Achten ons boven de gesteenten,
En achte ons sijn waertste vrient.
Aen ons heeft hy besteet sijn ponden,
Soo aen krancken als aen gesonden.
15. Wat lasten heeft hy niet gedragen
In sijne Iaren, ende tijdt?
Vuyle woorden, en sware plagen
Heeft door gestaen, met groote nijt:
Hierom wilt sijn Ziel niet vergeten
Want ghy sijn Schaepjes zijt geheten.
16. Wilt uwe droefheydt wat wegh setten,
En smeeckt ootmoedigh al den Heer,
Dat hy op uw' alle wil letten,
Dat hy uw' geeft een Harder weer;
Soo ghy eendrachtigh wilt aenspannen,
Ghy sult krijgen een Man der Mannen.
| |
[pagina 58]
| |
17. Rebelligheyt moet ghy verachten,
Ende die sayen sulcken saet;
U oversten raet moet ghy achten,
Noch haer wil geensins tegen staet:Ga naar margenoot+
Soo ghy de Kerck niet en wilt hooren,
Met d'Heydens sult ghy sijn verlooren.
18. O Jesu! wilt de ziel ontfermen,
Van onsen Harder, soo hy lijdt;
Over hem wilt Jesu erbermen!
Door ons gebedt, zijn ziel verblijdt.
Wilt hem leyden tot uw' genuchten,
Geeft hem dees loon, voor sijne vruchten.
|
|