Bloem-hof, verciert met geestelijcke lof-sangen

[p. 373]

Kers-Liedt.

Wijze:
{ Edel Artisten koen.
{ Ick suchte, sucht op sucht.           Ofte,
{ Wel wetende den Heer.

1. 't IS nu den blijdtsten nacht;
Uyt d'Engelen wy hooren,

Dat Iesus langh verwacht,

Nu seker is gebooren:

Sy singen sonder stillen,

Den hooghsten Godt lof geeft,

Den Mensch van goeden wille

Op d'aerde vrede heeft.
          Sy singen, &c.

2. Ey! Eng'len secht ons doch

Waer sullen wy 't Kindt vinden?

Seght ons sonder bedrogh,

Waer schuylt, onse beminden?

In een stal wort gevonden,          Antwoort.

Uw' grooten Godt en Heer,

In doeck en arm gewonden,

Leyt in een Kribbe neer.

3. Laet ons eendrachtigh al,

Na Bethlehem toe treden:

Siet hier de vuyle stal,

Siet 't snootste hol der Stede.

Alhier den Heer der Heeren

In pijn, in smert, in rouw,

Moet 't meest veracht logeeren,

't Kint weent, schreyt, 't beeft van kouw.

[p. 374]

 

4. Heft op met my uw' keel,

 

Laet ons 't Kindeken loven

 

Dat door Vaders beveel

 

Voor ons laet 's Hemels hoven.

 

Hier door heeft ons bewesen

 

Sijn goetheyt en ootmoet:

 

Sal ons daer na genesen,

 

Door 't storten van sijn bloedt.

 

 

 

5. Al leyt 't Kint soo versmaet,

 

't Is nochtans Godes Zoone

 

Al leyt hy desolaet,

 

Wilt hem Godts eer betoonen.

 

Als Godt is hy gekomen

 

Uyt sijn schoon 's Hemels pleyn,

 

Heeft Menscheyt aen genomen

 

Uyt eenen Maget reyn.

 

 

 

6. Siet, hoe 't Kint ons bemint:

 

't Woort leyt heel sonder spreken,

 

In wie men alles vint,

 

Is nu vol, vol gebreecken:

 

Die 't al licht, door sijn straelen,

 

Leyt in een duyst're nacht:

 

Van die wy alles haelen,

 

Siet, hoe hy leyt veracht.

 

 

 

7. Die 't al kleet en verleent;

 

Die alles doet verblyden,

 

Die schreyt, die sucht, die weent,

 

In dese koude tijden.

 

Die is den aldermeesten,

 

Ia, d'alderhooghsten Godt,

 

Leyt tusschen domme Beesten

 

In 't snoodtste Beesten-kot.

[p. 375]

 

8. Die Mensch, en beest met dranck

 

En spijs, spijst, laeft door 't voeden,

 

Leyt onder 't beesten stanck,

 

Lijdt de meeste armoeden:

 

Die alles heeft geschapen,

 

En alles fray verciert;

 

Moet in een kribbe slapen,

 

Daer Os en Ezel tiert.

 

 

 

9. Al leyt nu Godes Zoon,

 

Veracht, en heel verschoven,

 

Den Hemel blijft sijn Throon,

 

Al d' Engelen hem loven:

 

Al laet hy hem niet dienen,

 

Al leyt hy sonder pracht,

 

Gedient van Seraphinen

 

Wort, met al 't Hemels macht.

 

 

 

10. Mijn Heer, mijn Godt, mijn Al,

 

En Mensch, voor onse Menschen,

 

Ghy leyt in eene stal:

 

Hier door na al ons wenschen,

 

Wilt ons alle verheven

 

Door uwe nedricheyt

 

En sonden al vergeven,

 

Door u liefde bereyt.

 

 

 

11. Ontsteeckt ons flauw gemoet,

 

Met uwe liefde stralen:

 

Door uw' reyn vleesch en bloet,

 

Laet reynheyt in ons dalen.

 

Wilt ons alle rijck maecken,

 

Door uw' arme staet:

 

Door uw' verachte saecken,

 

Op ons u ooghen slaet.

[p. 376]

 

12. Iesu Emmanuel!

 

Met uw' swachtels en banden,

 

Bindt Satan van der Hel,

 

Dat hy ons niet kan randen.

 

Door uw' koutheyt uyt-doven

 

Wilt oock den Helschen brant,

 

Door uw' stal, geeft ons boven

 

Een plaets, in 's Hemels Landt.