Bloem-hof, verciert met geestelijcke lof-sangen

Sint Maerten, Bisschop van Tours, ende Patroon van veele Steden ende Dorpen.
11.Novemb.

Wijze:
{ Edel Artisten koen.            { Ofte,
{ Ick suchte sucht op sucht.
{ Wel wetende den Heer.

1. AL ben ick 't minste stof,
Nochtans ick ben genegen,
Sint Maerten eer en lof,
Door mijnen Sangh te geven.

Verleent nu al uw' ooren,

Om sijnen lof en eer,

Aendachtigh aen te hooren,

Na mijn wensch en begeer.

          Verleent my, &c.

2. Sint Maerten als een Roos
Uyt doorens is gesprooten,

[p. 339]

 

Van Heydens wreed en boos,

 

Die Jesum heel verstooten

 

Hy 't Roomsch geloof aenvaerden

 

Van sijne jongheydt af;

 

Sijn Ouders hierom baerden,

 

Sy vallen hem seer straf.

 

 

 

3. Geensins was hy vervaert,

 

Al willens' hem onterven,

 

Of door 't Vyer, ofte Swaerdt

 

De swaerste doodt doen sterven.

 

Als hy bevrijdt van menschen,

 

Wil gaen na een Woestijn,

 

Tegen sijn wil en wenschen

 

Moet hy een Soldaet zijn.

 

 

 

4. Als hy nu was Soldaet,

 

Godt houdt altijdt voor oogen,

 

Godts naem en eer voor-staet,

 

Geen sonden heeft ghedoogen,

 

Niet anders socht als deughden.

 

Al is hy oock in 't Veldt,

 

Den armen veel verheughden,

 

Door spijs, dranck ofte geldt.

 

 

 

5. Als al sijn geldt was voort,

 

Tot Amiens gekomen,

 

Een naeckten in de Poort,

 

Heeft hy aldaer venomen:

 

Van dese hy gebeden

 

Om gelt, of om een kleedt,

 

Om dese te bekleden

 

Sijn Mantel heel door-sneedt.

 

 

 

6. Aen Maertijn onverwacht,

 

Iesus hem openbaerde

[p. 340]

 

Met Eng'len op die nacht,

 

Aen dese hy verklaerde:

 

Aensiet na mijn behagen,

 

Aensiet dit eygen kleedt,

 

Dat is de koude dagen,

 

Aen my Martijn besteedt.

 

 

 

7 Daer na Martinus laet

 

Den Oorlogh bloedigh varen:

 

Tot Hilarium gaet,

 

Om van hem te vergaren

 

Na sijn hoop en verlangen,

 

De wijsheydt, ende deught

 

Heeft dese soo ontfangen,

 

Dat yder hem verheught.

 

 

 

8. Den Heer aen hem verklaert:

 

Uw' Ouders wilt bekeeren,

 

Een Moordenaer met 't Swaert,

 

Op 't padt wil hem beseeren,

 

Sprack vroom op dese vragen:

 

Waer 't ghy niet heel bevreest?

 

In ons swaerste plagen,

 

Godt helpt ons aldermeest.

 

 

 

9. Een wreede Moordenaer

 

Aensiet sijn vrome daden,

 

Hy wordt bekeert aldaer:

 

En door Godes genaden

 

Sijn Moeder al d'Afgoden

 

Verlaet, en wordt bekeert.

 

Verweckt verscheyde doden,

 

Waer door hy wordt ge-eert.

 

 

 

10. Sint Maerten was soo vroom,

 

Dat oock de Helsche machten

[p. 341]

 

Voor hem hadden een schroom.

 

Tegens de Ketters krachten,

 

Als Satans eygen Kind'ren,

 

Ons Roomsch geloof belijdt,

 

Hoe sy hem slaen, of hind'ren,

 

Hier in hem 't meest verblijt.

 

 

 

11. Dit uytverkoren vat

 

Om sijn seer heyligh leven,

 

Tot Tours voor hare Stadt

 

Wordt Bisschop daer verheven;

 

Dit yder een verblijde.

 

In dese hooge staet,

 

Stelt niet de deught ter zijde,

 

Daer in altijdt voort-gaet.

 

 

 

12. Sijn rock een naeckte gheeft,

 

Hierom op hem laet dalen

 

Iesus, die alles heeft,

 

Veel klaer-blinckende stralen.

 

Seer weynigh Godes vrinden,

 

Sint Maerten zijn gelijck;

 

Sijn Lof verbreydt men vinden

 

Door 't heele Christenrijck.

 

 

 

13. d'Heylige Martijn oudt

 

Achtmael thien en ses Iaren,

 

Sterft vroom, en daer by stout:

 

Sijn Ziel d' Engelsche Scharen

 

Brochten na 's Hemels Throone

 

Met groote melody:

 

't Aenschijn van Godes Soone

 

Maeckt hem nu eeuwigh bly.