Bloem-hof, verciert met geestelijcke lof-sangen
(1659)–Albertus Buitendyck–
Auteursrechtvrij
Wijze:
| |
[pagina 335]
| |
Met stem en Geest // op sijne Feest,
Met stem en Geest // op sijne Feest,
Dit sal ick nu bewijsen
Om Willibrord, &c.
2. Sijn Moeder bevrucht, sagh een
Maen
By nacht, blinckende voor haer staen.
s' Hoort: uw' Kindt in sijn dagen
Na Godts gebodt // sal den Afgodt
Na Godts gebodt // sal den Afgodt
Verdrijven en verjagen.
3. Als Willibrord was jongh en teer,
Niet anders socht als Godes eer,
Al had hy weynigh jaren,
De sonden haet // in deught voort gaet,
De sonden haet // in deught voort gaet,
Deughden socht te vergaren.
4. Na Godes wil, na Godes raedt,
Werelt, Vrienden, en al verlaet:
Hy aenvaert 't Clooster leven:
Suyver en net // leeft na Godts Wet,
Suyver en net // leeft na Godts Wet,
Niet als goedt heeft bedreven.
5. Als de Bye wijsheyt vergaert,
Uyt wijsheyt van mannen vermaert.
Reyst na de Paus van Romen,
Eer hy daer was // een Engel ras
Eer hy daer was // een Engel ras
Seydt: Godes vrindt sal komen.
6. Al schijnt hy u een Pelgrim slecht,
't Is Willibrord Godts waerdste knecht:
Paus hem siet met verblijden,
Aen doet hem eer // en stuert hem weer,
Aen doet hem eer // en stuert hem weer,
Arsch-Bisschop hem eerst wijde.
| |
[pagina 336]
| |
7. Willibrord vol van Godes min,
Met noch ellef van eenen sin
In Hollandt zijn gekomen:
Seer kloeck en vroom // en sonder schroom,
Seer kloeck en vroom // en sonder schroom,
Wat hebben sy vernomen?
8. Hollant sagen blindt en verkeert,
En hoe Satan worde ge-eert,
In plaets van Godt met Feesten;
Maer Godt den Heer // kreegh feest noch eer,
Maer Godt den Heer // kreegh feest noch eer,
Boven hem stelden Beesten.
9. Hy als een Son d'Heydens verlicht,
Door sijn leven worde gesticht,
Tot geloof veel bekeerden,
Van tijdt tot tijdt // tot Satans spijt,
Van tijdt tot tijdt // tot Satans spijt,
Meer en meer volck vermeerden.
10. By dagh ende nacht heeft geleert,
Tot dat Hollandt heel wordt bekeert.
Gedaen heeft wonder wercken
Tot Godes eer // die hy socht seer,
Tot Godes eer // die hy socht seer,
Maeckten eenige Kercken.
11. In Zeelandt met een yver groot,
Haer Afgodt Herc'les om ver stoot:
Den Dienaer van d'Afgoden
Met 't swaert hem slaet // d' Heer niet toe laet,
Met 't swaert hem slaet // d' Heer niet toe laet,
Dat hy hem soude dooden.
| |
[pagina 337]
| |
12. Als hy van deughden was volmaeckt,
Tot eynden van sijn leven raeckt,
En doe na sijn verlangen,
Voor sijnen loon // heeft 's Hemels Throon,
Voor sijnen loon // heeft 's Hemels Throon,
Sint Willibrord ontvangen.
|
|