Bloem-hof, verciert met geestelijcke lof-sangen

[p. 253]

Sinte Bartholomeus, Apostel.
24.Augusti.

Wijze:
{ Menschen, aenhoort mijn klagen.           { Ofte,
{ Menschen Gierigh van aerde.
{ O Rat, van Avonturen!

1. CHristus sijn waerdste Vrinden,

Hoe heyligh dat sy zijn,

(Soo wy daegh'lijcks bevinden)

Met plagen ofte pijn

Sal Vaderlijck kastijden.

Dit doet ons heden klaer

Bartholomëus lijden,
Bekennen en belijden,

Gelooven allegaer.

          Sal Vaderlijck.

2. Bartholomëus noemen

Veel Doctoren vermaert⁺

Nathanaël, wiens roemen

Christus ons openbaert:

Nathanaël waerachtigh

Is een Israëliet,⁺

Wiens tonge leugenachtigh,
Noch hart bedrogh deelachtigh

Gebonden zijnen niet.

+ Corn. Iansen.
Gaud.
Rupertus Abb.
Gavantus, &c.

+ Joh.c.1.v.47.

[p. 254]

 

3. Tot Apostel verkooren

 

Van Christus onse Heer.

 

Sijn stemme laet hy hooren

 

Tot Godes lof en eer.

 

In Indiaensche Landen

 

By dagh en nachten leert:

 

Vreest pijn, vyer, doodt noch banden.

 

Veel doolende verstanden

 

Tot 't Roomsch geloof bekeert.

 

 

 

4. Daer na is hy gekomen

 

In Armenien groot,

 

In een Kerck heeft vernomen

 

d' Afgodt Astaroth snoot:

 

Satan hier aen-gebeden

 

Hebben in plaets van Godt,

 

Met ne'er-geboge leden.

 

En Christus eer vertreden;

 

Soo dwaes waren en sot.

 

 

 

5. Sijn kleed'ren niet versleten.

 

d' Eng'len waren by hem;

 

Hy weet veel Goods secreten:

 

Soo luyt was sijnen stem

 

Als eenige trompetten.

 

Leeft met een blijdt gemoet,

 

Leeft heel na Godes Wetten.

 

Gebede sonder smetten

 

By nacht en dagen doet.

 

 

 

6. d'Apostel heeft benomen

 

Al Satans spraeck en kracht,

 

Satan voor hem moet schromen

 

En al de Helsche macht.

 

Polymius, geheten,

 

Groot Coningh van dat Landt,

[p. 255]

 

Wiens dochter was beseten,

 

Als een Hont heeft gebeten,

 

Wordt verlost door dees Sant.

 

 

 

7. De Coningh hem bekeerden

 

Met sijn heel Conincx hof:

 

In 't openbaer Godt eerden

 

Met grooten eer en lof.

 

Daer na bekeerden mede

 

Noch menigh in 't getal,

 

Ia, twalif heele Steden:

 

Astaroth vroom vertreden,

 

Laten haer doopen al.

 

 

 

8. De Dienaers van d'Afgoden

 

Worden hierom ontstelt.

 

Astyages laet dooden

 

Godes Tolck ende helt,

 

Van d'Apostel doet snijden

 

Al 't vel van 't vleysch en be'en:

 

In 't alderswaerste lijden

 

d' Apostel hem verblijden;

 

Hy schijnt te zijn een steen.

 

 

 

9. Sijn hooft met 't Swaert af-klooven,

 

Sijn lichaem wordt een lijck;

 

Sijn ziel krijght 's Hemels hoven.

 

Laet ons nu al gelijck

 

In onse pijn, en plagen

 

Bartholomeus vel          Leeringhe.

 

Voor onse ooge dragen;

 

Soo sulle wy niet klagen

 

Dat ons lijden is fel.

 

 

 

10. Apostel, hoogh verheven!

 

Maeckt dat wy d' oude mensch,

[p. 256]

 

En 't vel van 't sondigh leven

 

Uyt-recken na ons wensch.

 

Satan van ons wilt drijven

 

Mede, o vroome helt!

 

Dat wy geloovigh blijven,

 

In deughden al beklijven.

 

Leyt ons in s' Hemels velt.

 

 

 

11. Och Iesu! Heer der Heeren!

 

Wilt aen ons, Godes Soon!

 

Verduldigheyt vereeren.

 

Maeckt onse zielen schoon

 

Van boosheydt ende sonden;

 

Dat wy met Lijf en Geest

 

U dienen t' alle stonden,

 

U Naem met hart en monden

 

Belijden onbevreest.