Bloem-hof, verciert met geestelijcke lof-sangen

Achtste Sangh van het Lijden.
Christus komt op de Bergh van Calvarien, ende wordt aldaer
tusschen twee Moordenaers gekruyst.

Wijze:
{ Heere Godt leert ons bidden.           { Ofte,
{ Menschen aenhoort mijn klagen.
{ O Rat van Avontueren!

1. O Christe, man der pijnen!⁺
Met vallen en op-staen,
Gelijck doodt, in doodts schijnen
Ghy raeckt op Golgothaen,
Calvarien verheven.
Als ghy van dorst versmacht,

+ Isa.c.53.v.3.

[p. 114]

 

Myrrhe wordt u gegeven

 

Eeck en Gal daer beneven:

 

't Vermenght sop ghy veracht.

 

          Calvarien.

 

 

 

2. Om u pijn te vermeeren,

 

Soo scheuren, 't Ioodts gebroedt

 

Uw' aengebackte kleeren

 

Van 't lijf met vleesch en bloedt.

 

Als 't hooft der Moordenaren

 

Stooten u op 't Cruys ne'er:

 

Hoe kranck uw' leden waren

 

Uyt-spannen gelijck snaren

 

Met koorden meer en meer.

 

 

 

3. Met plompe nagels hechten

 

U aen 't Cruys vast en stijf.

 

Met wreetheyt 't Cruys oprechten:

 

U hooft end' geheel lijf

 

O Heer! door dit neer-stellen

 

Kneust, knarst, borst, scheurt en bloedt,

 

Meer als tongh kan vertellen;

 

Meer als de Pen kan stellen:

 

't Bloedt over-al uyt-vloet.

 

 

 

4. Uw' Beulen: de Soldaten

 

Dobbelen om u kleedt.

 

Heel naeckt u hange laten:

 

De wint u hart door-sneedt.

 

Tusschen twee Moordenaeren

 

Ghy hanght, mijn Al, mijn Godt,

 

Haer fenijn openbaren

 

Blasphemien verklaren;

 

De beste met u spot.

[p. 115]

 

5. Niet een van al uw' leden

 

Is sonder 't swaerst torment.

 

De Doorens 't hooft door-sneden

 

Geen lidt rust, hoe dat 't went.

 

U Moeders hart en oogen

 

Door-zeyle uwe zee

 

Vol pijn: kant 't niet gedogen:

 

Swaeert, by Swaert door 't hart vlogen.

 

Sint Ians hart is vol wee.

 

 

 

6. Och Iesu! door u wonden

 

Ghy sterft, en doodt de doodt:

 

Ghy hebt Satan gebonden

 

Ontlast mijn zondaer snoot.

 

Geen licht, wil 't licht verleenen;

 

Rouw-dragen Zon en Maen.

 

Als 't Was smelte de steenen;

 

d'Aerde en mensche weenen,

 

Dooden u doodt verstaen.⁺

 

 

 

7. Iesu! ick moet belijde:

 

'k Ben oorsaeck van u doodt,

 

Van u kruycen en lijde,

 

Versmaetheyt kleyn en groot.

 

Omhelst my met uw' ermen;

 

Gunt my rust in u borst;

 

Wilt over my ontfermen;

 

Aenhoort my droevigh kermen,

 

Verzaedt mijn ziele dorst.

 

 

 

8. Ghy hebt u bloedt vergooten;

 

Laet 't niet verlooren gaen;

 

U doodt kindt niet verstooten

 

Wilt, trouwe Pellicaen.

 

Druckt in mijn hart u rouwen.

 

Geeft dat ick 't liefde kleedt

 

Sonder breken mach houwen.

+ Matth.c.27.v.51.

[p. 116]

 

Gunt my 's Hemels gebouwe:

 

Mijn zonden zijnen leet.