Bloem-hof, verciert met geestelijcke lof-sangen
(1659)–Albertus Buitendyck– Auteursrechtvrij
Wijze:
| |
[pagina 90]
| |
Waer 't Opperhooft gaet, reyst, went en keert,
Men sal zijn Taelman op d'hiele vinden.
Als Petrus t' Romen aen veel
verblinden
Preeckt; die over al quamen van daen, Ga naar margenoot+
Als veel 't niet klaer verstaen; dit versinde
Marcus, leyt het uyt, dat sy 't
verstaen.
Als Petrus.
2. Na Sint Pieters, en veele
versoeck,
Heeft de'es Euangelist Christus leven,
Lijden, en daden in eenen boeck
Met groot profijt, kort en klaer beschreven:
Sint Pieter heeft 't groote lof
gegeven;
Hier mede hem na Egypten sondt.
Dese Son door Godes geest gedreven,
't Landt heel in de schaduw des doodts vont.
3. d'Heydens verlicht, leert, bekeert en
wint.
Met vreught versaecken d'Afgoderye:
Laten haer leyde als 't minste kindt.
Bouwt de schoonste Kerck t'Alexandrye.
Al die hy heeft bekeert in die tyen:
Haer hart, haer ziel, al haer goedt is een.
't Geloof, en Godes naem vroom belyen.
Yder van dese een Engel scheen.
4. Sy volgen 't spoor van haer Capiteyn;
Sy leven na Goods raedt, en geboden.
Haer staten al, zijn volmaeckt en reyn,
Met hoort geen quaet, met ziet pracht noch moden.
Hierom de Dienaers van de Afgoden,
Als d' yver geduert had twintigh Iaer,
Draven en loopen om 't hooft te dooden.
Om te vertroye de g'heele schaer.
5. Terwijl Sinte Marcus Misse doet,
Met koorden om sijn hals wort gvangen;
Wort gesleept, gescheurt, dat 't lichaem bloedt,
't Vel en bloedt blijft aen de straten hangen.
Godt stuert hem tot spijt van d' helsche slangen
| |
[pagina 91]
| |
Een Engel, seyt: Marce Goods Dienaer!
U ziel sal 's Hemels vreughden ontfangen,
Op d'aerde u naem sal blijve klaer.
6. Sijn Heer aen hem openbaert, en zeydt:
Mijn Euangelist met u zy vrede.
Hier op antwoort met ootmoedigheydt:
Vrede zy met u mijn Iesu, mede
Gesleept tot de doodt toe zijn, zijn leden.
Sijn lijck van branden, bewaert de Heer.
Venetien d'alderrijckste Steden
Geeft Godt, hem en zijn gebeenten eer.
7. Door u gebedt krijght Sinte Marce,
Met al Goods heylige uytverkooren;
Peys, eendracht, liefde op 't landt en zee:
Dat oorlogh, haet en nijt mach versmooren.
Gesontheyt aen ziel, dat graen en kooren,
En beesten bloeyen, en groeyen al.
Wint, regen en drooghte na behooren.
Vruchtbarigheyt goet op 't aertsche dal.
8. Jesu! Wy bidden u met ootmoedt;
Wilt wasdom aen mensch, 'tvee, 't lant vereeren,
Door de voorspraeck van al d'heyl'ge zoet:
Wilt van ons, 't lant, 't zaedt, en 't vee afkeeren,
Al dat kan schadige, ofte deeren.
Geeft dat de vruchten, soo arm als rijck
Gebruycken alleen tot uwer eeren.
Geeft ons daer na plaets in 't Hemelrijck.
|
|