Bloem-hof, verciert met geestelijcke lof-sangen
(1659)–Albertus Buitendyck–
Auteursrechtvrij
Wijze:
| |
[pagina 62]
| |
Wilt Flora niet meer noemen;
Singht in haer plaets de lof
Van Dorothéa Maeght,
Die Bloemen en Fruyt geeft,
Als Hagel, en Sneeuw jaeght,
Als Flora 't minst niet heeft.
Van Dorothea.
2. De deughden en manieren,
Die yemant wenschen zal;
Die lijf en ziel vercieren,
Heeft Dorothea al.
Tot Caesarea geen,
Noch wijs, noch arm, noch rijck,
Ia, met een woort, niet een,
Was dese Maeght gelijck.
3. Apritius haer seyde;
(De Keysers President)
Van u geloof wilt scheyde;
d'Afoden voor Godt kent.
Sy sprack, 'k ben niet soo sot
Dat ick om doodt of brandt
Souw geven u Afgodt
Lof, eer of offerhandt.
4. Sa! Sa! wilt niet vertoeven
Ick wensch na lijden groot;
Met blijdtschap sal ick proeve
d' Alderbitterste doodt.
Mijn Bruydegom my noot
Om in sijn hof te gaen,
Wiens roosen wit, noch root,
Noch vruchten oyt vergaen.
5. De Rechter laet ontkleden
Haer, en op een pijn-banck
Uyt-halen al haer lede.
Met een danckbarigh zanck.
Godt looft en benedijt,
| |
[pagina 63]
| |
Die in haer pijn en smart
Vertroost, versterckt, verblijt
Haer zinnen al, end' hart.
6. Sy roept om swaerder lijde.
Den Tyran wreed verbrant
Dese vroome Maeghts zijden,
Vernielt al t' ingewant.
Geen pijn haer brant uyt-blust,
S' was vol van d' Heyl'ge Geest,
Na 't Swaert zy gaet met lust,
Voor de doodt schrickt noch vreest.
7. Stuert my uyt Christus hoven
Sprack, eenen Advocaet:
Roosen, die niet verdoven,
En fruyt dat noyt vergaet.
Sy heeft 't hem vroom belooft,
Na dat zy heeft gebe'en,
Een Engel Goods met Ooft
En Roosen komt aen-tre'en.
8. Al dat de Rechts-geleerden
Had bespot, siet hy klaer,
Theophel hem bekeerde;
Hy sterft vroom Martelaer.
Dorothe wordt onthooft,
By de Palm-tack de Kroon
Der Maeghden op haer hooft
Ontfanght van Godes Zoon.
|
|