Bloem-hof, verciert met geestelijcke lof-sangen

[p. *ijr]

Aen de Prins der Vrede, Verlosser ende Salighmaecker des Werelts, Jesus Christus Waerachtigh Godt ende Mensch, gever der Gaven, Besitter van Alles.

GHy toont, ô aldersoetste Iesu! behage te hebbe in het maken der Lof-sangen ende in het aenhoore; soo zy tot uwe lof geschiede. Want in uwe Geboorte laet ghy met vreughde uwe Engelen zingen: glory⁺ sy Gode in 't alderhooghsten, en op der Aerde vrede den Menschen, die van goede wille zijn.

Als ghy myn Godt, mijn Heer! Veertigh dagen was oudt, ghy wort tot Ierusalem gedragen en op geoffert, heeft Godt gebenedijt, met blytschap verhaelt: ô Heer nu laet ghy uwe⁺ Dienaer na u woort in vrede: want myn oogen hebben gesien uwen Salighmaker &c.

Weynigh dagen ô Verlosser! voor u lyden ende doodt als Victorieus met groot vreughde tot Ierusalem in gehaelt zijnde; men hoort niet als het blyde liet singe: Hosanna den Soone⁺ van David: gebenedijt zy hy, die daer komt inden naem des Heeren: Hosanna in 't alderhooghste, gekome daer na inde Tempel vande Stadt, hier beginne de Kinderen u te loven; maer de nydige Schrift-geleerde vragen u,

+ Luc.c.2 v.14.

+ Luc.2.v.29.30.

+ Matth.c.21.v.9.

[p. *ijv]

⁺verwondert zijnde: hoort ghy wat dese segge? Maer ghy stopt hare monde met dit woort: en hebt ghylieden noyt gelesen: uyt de mondt der sprakeloose Kinderen en der Suygelingen⁺hebt ghy den lof volmaeckt? dat dese Kinders songen leert ons de Wijse-man: sy hebbe gesongen,⁺ ô Heer! u heylige naem ende uwe victorieuse handt loofden sy te samen: want de wijsheyt hadt open gedaen de mondt der Stommen, ende de tongen van de geene die niet spreken en konde heeft sy wel sprekende gemaeckt. Gy zijt ô Iesu, de wijsheyt selver! ghy hebt dese kinders beruyckt om uwe ghemaeckte Lof-sangh te singhen, tot beschaemheyt an de Vyanden van u lof ende naem. Ghy hebt, mijn Godt, (als zeyt uwe verlichte Discipel, mijn Leeraer Cornelius Iansenius, Bisschop van Gent)⁺ uwe lof volmaeckt als ghy (Kinders) simpelen personen gelijck Kinders, niet verstoot als de Menschen doen, maer verkoren om uwe lof (door u gemaeckt) te verkondigen.

Daer en boven ghy mijn Godt, en Al, heb selver in persoon met uwe Apostelen Lof-sangen late hoore, weynigh uren voor u lijde. Want na u laeste Avontmael met uwe Apostelen als den Lof-sangh geseyt was, soo zijt ghy⁺ met haer gegaen na de Bergh van Oliveeten. Dat dit woortje: gezeyt, al, singen is te segge, dit vermaent uwe Phoenix der Doctoren,⁺ S.Augustinus die zeyt: 't is eyge aende Lof-sange gesonge te worde, wort een Lof-sangh niet gesonge het kan geen Lof-sangh genoemt worde: maer een gedicht. Dit getuyght mede het ⁺ Concili van Toleete, in welcke wy lese. Om Lof-sange ende Psalmen

+ Matth.c.21.v.16.

+ Ps.8.v.3.

+ Sapit.c.10.v.21

+ Corn.Ians. in conc. Euang.c.110.

+ Matt.c.26.v.30.

+ S.Aug. super Ps.72.

+ Conc.Tol.4.c.12.

[p. *iijr]

openbaer inde Kercke te singe, hier toe hebbe wy het Exempel vande Salighmaker ende Apostelen. Den heligen Apostel Paulus ende Silas als sy gevangen waren in een kercker ende hare voete gesloote zijnde, maer hare harte ende lippen waren vry, hier mede ter midder nacht loofden sy Godt,⁺ met klare ende heldere stemme songen sy dat de andere gevangen de Lof-sange hoorde, na de getuygenisse van Bellaminus.

U uytverkoren vat S.Paulus,⁺ met ernst vermaent een yder: en wilt niet droncken werden met wijn daer onkuysheyt in is; maer wert vervult met den H. Geest, sprekende onder malkanderen met Psalmen ende Lof-sangen,⁺ ende geestelijcke Liedekens singende ende spelende in u herte den Heere.

De begeerte van u ô Iesu! door S.Paulus woorde, hebben met een devoot hart volbrocht d'eerste geloovinge, de welcke voor het ryse vande Son by een quamen om Lof-sangen te singe,⁺ als getuyght Turtullianus.

Eusebius beleyt van u eerste Christenen,⁺ die van den H. Marcus Euangelist in Egypen geleert waren om Lof-sange te gebruycke, dat zy by dagen ende nachten, u mijn Godt ware lovende.

Van veele heylige Vaders, als Ambrosius, Augustinus, Basilius, Bernardus, Prudentius, &c. zijn u mijn verlosser vereert tot offerande goude sange, ende Liedekens. In dese tijde ontfanght ghy in de schat-kist van u H. Kercke overvloedige ende zilvere Lof-sanghen.

O alder-goedertierenste Iesu! Als het arm Weeuwtje ick heb een koper Mijtje een slechte gift van eenige sangen door uwe gratie be-

+ Wercke der Apo.c.16.v.25.

+ Bell.T.4.de bonis oper. in part.c.16.

+ Eph.c.5.v.18&19.

+ Turt. In Apolog.c.12.

+ Eus.lib.2.Hist.c.17.

[p. *iijv]

reyt, Aen wie, aen wie sal ickse geven! Anders als aen u, want u behaeghde de Mijtjes van de Weduw. Ghy hadt vermaeck in het singe der Kinderen.

O alderootmoedighste Iesu! Met Myrrhe van beschaemtheyt, ende verstervinge mijns selfs, overdenckende uwe Majestey ende hoogheyt; met gout van gronthartige liefde, ende oprechte meenighe met Wieroock der gebeden, soo val ick voor u neder mer hert ende knyen, ende presenteer ende schenck u dit slecht giftje, begonne ende volmaeckt tot uwe lof ende eere alleen,⁺ u komt toe alleen de eerende glorie. Als wy uwe heylighe prijse, loven, dan prijse ende loven wy u door haer, als Davidt te kenne geeft, looft Godt in sijn heyligen, ⁺ wiens lof dat is uwe lof; wiens eer is uwe eer &c.

Uyt uwe Zee vol gaven is een druppeltje tot my gekomen, waer uyt dit hofken is gesproten, soo moet dit weder nootwendigh tot u vloeyen: Tot de plaetse daer de vloeden uyt komen,⁺ keeren sy wederom, dat zy weder vloeyen souden.

Ick schenck u ô Iesu! dit Boeckje tot een teken van danckbaerheyt van de gaven, die ick van uwe milde handt genooten hebbe. Want ick hoor S.Augustinum vermanen:⁺ bemindt uwen beminnaer daer ghy af bemindt wordt, met wiens liefde ghy voor komen zyt, die een oorsaeck uwer liefde is. Soo ghy u selve aen Godt vertoont, alsoo sal Godt hem selven aen u vertoonen.

⁺O Beminde! (als een Hovenier aen Maria Magdalena vertoont) komt in u Hofken met Bloemen. Hier blijckt u liefde aende Werelt

+ 1.Thim.21.v.17.

+ Ps.150.1.

+ Ecclesiast.c.1.v.7.

+ S.Aug hant Boexken.c.24.

+ Ioh.c.20.v.15.

[p. *iiijr]

voor eerst in uwe geboorte. Dit werck van liefde doe my roepe met S.Cyrillus: hierom ô Zoone Goods!⁺ zijt ghy geworde een Zoon des Menschen, om dat wy Kinderen Goods mochte worde.

Met S.Aug. ghy zijt ô Godt! Mensch geworde, om dat een mensch God sou worden.⁺

Ghy hebt ons macht gegeven om Kinderen Goods te worde.

Wat een liefde onuytsprekelijck toont ghy niet in uwe besnydenisse? maer noch grooter in uwe alderswaertste lijde. Ghy zijt verkocht om ons te koopen; ghy lijdt om ons te verblyden, ghy sterft om ons levendigh te maken, al u voetstappen, al u slagen, al u doorens zijnen bladeren waer in staet geschreven: u liefde tot de Menschen. Hierom ô bloedige Bruydegom! ick beken met den H. Chrisostomus: niemant heeft sulcke liefde getoont voor sijn Zoon, als ghy voor de Dienaers ende ondanckbarige.

Ghy roept ô Heer!⁺ niemandt en heeft meerder liefde, dan dat eymandt sijn ziele stelt voor sijn vrienden. Dit heeft gedaen een Dienaer van sijn Heer Panopion, ⁺ als dese nu was verwese ter doodt, de knecht aentreckt sijn kleederen, laet de Heer vluchte, ende sterft voor hem. maer ghy ô Schepper van alles! hebt meer gedaen, ghy hebt meer liefde ghehadt: Want ghy stelt u ziele voor uwe vyanden, gelijck S.Paulus ons verhaelt: U lieden,⁺ doen ghy eertijds waert vervreemt ende vyanden, heeft hy u nochtans versoent in't lichaem sijns vleeschs door de doodt, om u te leveren heyligh en onbesmet, ende onberispelijck voor hem. Daer na voeght hy daer by:

+ Cycil.c.6.Ioh.

+ Ioh.c.1.v.12.

+ Ioh.c.25.v.13.

+ Val.Maz.1.6.c.20

+ Col.c.1.v.21.22.

[p. *iiijv]

⁺Doe ghy doodt waert door de misdade, heeft u mede levendigh gemaeckt, vergevende u alle misdaden, uytvaghende dat handt-schrift der sententie, 't welck ons teghen was, ende dat selve heeft hy wegh-ghenomen, hechtende dat aen 't Kruys. Dit hand-schrift besloot onse eeuwige verdoemenisse. Waerom dan o alderliefste Iesu!⁺ ghy mede aen ons toont als de Keyser Hadrianis, die de Schuldt-brieven veel in't getal van die van Romen openbaer verbrande op de marckt van Trajanus.

Ja veel meerder als een Coopman tot Antwerpen Ioannes Doens, die den Keyzer Karel den vijfde eenighe millioenen gouts by-geset hadde.⁺ De Keyzer by hem komende hy wort genoodt van de Coopman op sijn Hof-stede. Tot een teken dat de Keyzer wellekom was, laet een vyer van Caneel op-steecken met de schuldt-brieve ofte obligatie des Keyzers, laet die verbrande, ende al de schulde vergevende. Wat zijn dese schulden, o Heer by onse schulde? niet meer als druppel water by de Zee; een santje by al de duynen. Aen u kruys door het vyer van u liefde hebt ghy onse schulde te niet ghedaen, ende met u heyligh bloedt 't schrif uyt-ghevaeght. Hierom met den H. Bruno ick moet roepe: O Goetheyt Gods,ende met de vyerige ende brandende S.Augustinus, met uwe pijle der liefde geschote zijnde uyt-barst: Och hoe groote schuldenaers zijn wy u,⁺ o Heere onse Godt! die met soo groote prijs verlost zijn, met sulcke behouden zijn, ende met soo heerelijcke weldaedt gheholpe. Och hoe seer behoore wy u te beminne, te gebenedijde, te loven, te eeren, die ons soo bemint, geheyligt, verheven hebt! Wy zijn u

+ Coloss.c.2.v.23.14.

+ Pont.c.19.de.Liberal.

+ Aug. Teylin.Parad.der wellust.1.b.c.10.

+ S.Aug.medit.c.17.

[p. *vr]

schuldig al dat wy vermogen, al dat wy leven, al dat wy weten. Wie heeft yet dat u niet toebehoort? Van u komt al het goedt. Gheeft my o Heer! dat ghy ontfanght mijn offerhandtje tot een teecken des danckbaerheydts, maeckt mijn bequaem om alle dagen u lof te gheven. Aensiet niet mijn gift, maer wil en hert om u te loven ende danckbarigh te zijn. Dit wenst uyt het diepste van het hert, ende met de aldermeeste ootmoedigheyt bidt.

Uwe verloste Schepsel, ende d'Alderminste van uwe Dienaers.