Het verbond

[p. 31]

Het verbond

[p. 33]

I

[p. 35]

De Rijke Jongeling

Laat mij alleen, o Gij die alles schondt;
laat alle heugenis aan U nu zijn verzonken,
roep niet; 't is goed - ik keer nu naar een donker,
donkrer en somberder dan ooit vóór U bestond.

Gij wìst Uw schoon te schoon: Gij wist mijn schande;
Gij wìst dat nièts van U mijn dieper deel kon zijn,
en, hoe 't hart zong om Uwe vreugde-landen,
wroeging en droefenis ons laatst verbond moest zijn -

laat mij alleen. - Ik keer nu naar het donker -
dat 't enig deel van die zich schonken schijnt.