De dwaze rondschouw

Wij

smekelingen om het wonderwoord
die het schamele hartsheiligdom
met armelike sierselen tooiden
tot vol diepe majesteit
de hemelse bruidegom
intrad
deemoed is tot hoge godverrukking opgegloord
weeldetuin der overgave
en ontferming gleed over bangelik bidden:
demp de boze bronnen dle ons laven
voer de herder uit verdoling in ons midden
geef bevrijding waar wij staan in duistere dwang gekoord.

Gretig hebben wij geluk gegaard
tot schepels uitgehold de garstige handen
schennis brak het zuivere vat van offerande
ter lege herberg draalt een stroeve waard.

Zoveel dromen zijn verstorven
op dorre gronden viel ons manna
melaats verworpen
toen wij traden aan vreemde tafelen te gast
veel schemerdalen zijn doorzworven
en om de nood die alle levensgang belast
is wild geschrei.

Diamantschittering ligt bedolven in mensenogen
grotten van mysterie waar de hoge zee fosforeseert

[p. 28]

 

laat ons de koene visser wezen en grondeloos dalen

 

weggewoelde gesteenten uit de diepten halen

 

zo klaren zij met de gesternten die over de wereld zijn

 

onsterfelik op in Gods bestendige schijn.

 

 

 

Voor donkere zondaars zijn de wegen blank

 

herfstblos wordt de mergel op hun koon

 

gebenedijd golft de zang van lof in paradijsmuziek en fluweelklank

 

doof alle driftvuren voor de witte woon

 

 

 

Ik schoorvoet in het late licht