De dwaze rondschouw

Tweespalt.

In mijn kelk steeg droesem hoog
Ik mager lichtschuw
weg in schaduw
nu in purperen mantel het leed over mijn aanschijn boog

God schonk een afglans van zijn aureool
de goede gloed is in mijn lamp getaand
Uit veilige landing gaat mijn broze boot ten dool
rag time op de baren
Schalmeien hebben genood tot lustenspel
's Meesters wekroep overstemd
waar werd gemaand
naar offerbergen van loutering.

Een ploeg van beproeving is door mijn voorhoofd gegaan
heilig met Uw tekenen God dit smartenland
verkeer gesel in genade
zo worden de grauwe groeven
tot lichtingen gewijd zondoorbaden
en daalt benedijding op mijn schuwe schand

[p. 27]

 

Zaaier van goedheid bracht ik het heil naar de scharen

 

een korrel gestort in open harstgronden

 

werd als giftbloem tussen oogstgarven weergevonden

 

 

 

Stuwing is rond mij van heidenen in hun waan

 

Heer, laat niet de paradijsmuziek in mijn gorgel verschorren

 

wandel, o mijn Heiland, door de gaard waar bloeiselen dorren

 

moet het leliënbed van mijn onschuld in woekergroei vergaan?

 

mijn beefhand slaan aan beeldstormerij

 

O dat ik, nieteling in Uw almacht

 

opvaar naar Uw stille stroom!

 

uitverkoren voor het goddelik getij!