De dwaze rondschouw

[p. 23]

Avondindruk.

Trillen de lantaarns
schamele dwaallichten, met magiese greep
gezaaid in de nacht
elfensleep
weids over de stad

Effen licht dwarrelt als leliebladeren
van de gevelrij
geen grens tussen de hemel en mij.

't Leven tast naar een centrum,
regelt de grootstraat haar hartslag op tremdiapason,
saamgebalde ritmen alzijdig verspatten
als een generaalsalvo dum-dum,
leeg blijven de hulzen der huizen.
Scheurt het versomberd azuur
tot een kimkwetsuur
zonverlaten,
zo zieltoogt de dag, wen impulsen heidens kruisen
het gebed in vroom boomsuizen,
op een groots katafalk.
Myrrhe walmen wolken uit de wijdingsurn der gebouwen.
Omsluierde katedralen, zwijgzame vrouwen rouwen,
daarrond een rei bars koddig in cake- walk!