De dwaze rondschouw

Het Kompas

Mijwaarts deint het flux van alle gebeuren

Verworpelingen
in stroeve boetpij schamel en melaats
naar lafenisdronk en nuttiging der blonde broodbete
zo zijn getogen naar de peiselike rustplaats
mijn geweten
alle ervaringen

Naar de binnengaarde
waar de oerkracht vroet der oude Moeder aarde
stort zich het woest doorleefde, kaatst het latent ontwaarde
want in eenklank met de wemeling van buiten
wil ik de wereldbaaierd in mijn open Ik omsluiten

De geest is het richtige kompas
dat loodst uit de noodbranding van wat was
naar de smaragden kunstlijn
van wat zal zijn

Kaos ordelik herrezen
onder de scheppingsdrang van mijn gelouterd wezen
zo is de heilige zending: voor de dorstigen, voor hen die ontberen
onzuivere levenswateren tot nektar distilléren