|
| |
Psalm Cxliiij. Stem: 18.
GEzegent moet de Heer, mijn rotz-steen wesen,
Die mijne handt ten strijdt heeft onderwesen;
Die mijne vingers tot den oorlog heeft
Gewendt, en zegen in den strijdt my geeft.
Mijn' goedertierenheydt, mijn burgt, mijn sterckte,
Mijn hoog vertreck, die my mijn' vryheyt werckte;
Mijn schildt, en op wiens gunst mijn ziel vertrouwt,
Die 't volck my onderwerpt, en 't onderhoudt.
| |
| |
2 O Heer, wat is de mensch, vol van elende,
Dat Uwe Majesteyt hem noch erkende?
Wat is doch 't menschen-kindt en ons geslacht,
Dat Gy het gunstig zijt, dat Gy het acht?
Wat mensche dat hy zy, een yegelijcken
Is maer by ydelheydt te vergelijcken:
Sijn' dagen al te mael, ô Heer, die hy
Besit, zijn als een' schaêuw', die gaet voor-by.
3 Neygt hemelen en daelt; wilt soo verschijnen;
Raeckt bergen aen, dat sy als roock verdwijnen.
Heer', blixemt blixem, Heer, verstroyt haer, sendt
Uw' pijlen uyt; verdoet haer, maeckt haer endt.
Laet Uw' gestreckte handt van d'hoogte komen;
Ontsett' uyt waters, ruckt uyt groote stroomen,
Laet in behoudeniss' my zijn gebracht,
Uyt vreemder kind'ren handt, uyt 't vreemt geslacht.
| |
| |
4 Der welcker mondt niet spreeckt dan loogen-reden;
Haer' handt is maer een handt van trouwloosheden;
'k Sal singen een nieuw liedt, Heer, met de luyt,
En het tien-snarig instruments geluyt.
Psalm-singen sal ick U, die hebt gegeven
Den Koning, dat hy won; hem die het leven
Van David Sijnen knecht verlost, ontset
Van 't boose sweerdt, 't welck is op hem gewet.
| |
Pause.
5 Ontsett' my, redd 't my van der vreemden handen;
Ontruckt my haer die op my t'samen spanden;
Der welcker mondt doch niet dan leugen seydt;
Haer handt is maer een handt van trouwloosheydt.
Laet onse soonen als de planten wesen,
Die wierden in haer' jeugt groot, hoog geresen.
Laet onse dochters als hoeck-steenen zijn,
| |
| |
En uyt-gehouwen na paleysen schijn.
6 Laet onse winckels spijs' tot spijse geven,
En doen in overvloedt ons' kudden leven.
Doet werpen, Heer, by duysenden gelijck,
Ia by tien duysenden zijn op ons' wijck.
Doet, Heer, ons' ossen zijn vet, wel-geladen.
Dat geenen in-breuck zy, tot onser schaden,
Noch geenen uyt-val oock; ô Heere, laet
Niet toe een krijgs gekrijsch op onse straet.
7 Wel-gelucksalig zijn all' die geslachten,
Aen welcke 't alles soo wel gaet, te achten;
Wel-gelucksalig is het volck gewis,
Het volck, des welcken Godt de Heere is.
|
|
Auteursrechtvrij